Rak Junior II – samochód wyścigowy, zaprojektowany i skonstruowany przez Jerzego Jankowskiego pod marką Rak według przepisów Formuły Junior. Samochód był następcą Juniora I i uczestniczył w Wyścigowych Samochodowych Mistrzostwach Polski w latach 19621963. Mistrzostwo Polski tym pojazdem zdobył w 1963 roku Longin Bielak.

Rak Junior II
Ilustracja
Rak Junior II (na pierwszym planie z numerem 11) podczas zawodów w Bernau
Kategoria

Formuła Junior (WSMP)

Konstruktor

Rak

Projektant

Jerzy Jankowski

Dane techniczne
Nadwozie

kratownica przestrzenna ze stopowych rur stalowych chromomolibdenowych, karoseria z blachy aluminiowej

Zawieszenie
przednie

podwójne wahacze nierównej długości, sprężyna śrubowa, amortyzator teleskopowy Armstrong

Zawieszenie
tylne

podwójne wahacze, wzdłużny drążek prowadzący, sprężyna śrubowa, amortyzator teleskopowy Armstrong

Silnik

Wartburg 1,0 R3

Skrzynia biegów

Wartburg, manualna, 5 biegów + wsteczny

Historia
Debiut

Toruń 1962

Kierowcy

Jerzy Jankowski
Rudolf Wrocławski
Władysław Szulczewski
Józef Kiełbania
Longin Bielak
Ksawery Frank

Używany

19621963

Mistrzostwa
Kierowców

1962Longin Bielak

Wyścigi
Wyścigi

7

Wygrane

4

Pole position

?

Najszybsze okrążenie

?

Rak Junior I Rak 64

Historia

edytuj

Samochód był rozwinięciem poprzedniego modelu, ale dokonano w nim licznych modyfikacji. Zmiany miały na celu m.in. polepszenie właściwości jezdnych modelu. Inspirując się Cooperami i Lotusami, Jankowski dokonał ponadto zmian pod kątem aerodynamicznym tak, by zminimalizować opory powietrza. W tym celu starał się uzyskać aerodynamiczny kształt i zmniejszyć przekrój czołowy. Zmniejszony został także kokpit oraz kierownica. Stanowiąca szkielet nadwozia rama została zwężona i obniżona, natomiast rozstaw osi powiększono. Aby uzyskać lepszy rozkład masy, przesunięto do przodu zbiornik paliwa. Modyfikacji uległy tylne górne wahacze. Zastosowano nowy akumulator, pochodzący od Mikrusa.

Samochód zadebiutował w Bernau, ale Jankowski nie ukończył zawodów. W Budapeszcie wśród silnej konkurencji Jankowski był ósmy. W WSMP model zadebiutował w Toruniu, gdzie Jankowski był drugi, a Wrocławski czwarty. W trakcie następnego wyścigu, w Leningradzie, Jankowski uległ poważnemu wypadkowi, ale ponieważ wyścig składał się z dwóch biegów, to zajął w końcowej klasyfikacji szóste miejsce. W Szczecinie wystartował tylko Wrocławski (odpadł w pierwszym biegu); Jankowski nie startował wskutek uszkodzonego wyścig wcześniej pojazdu. Podczas rundy w Krakowie Wrocławski zajął czwarte miejsce, a pierwsze w klasyfikacji WSMP. Jankowski nie ukończył wyścigu.

W roku 1963 oprócz Jankowskiego i Wrocławskiego z modelu korzystali także Władysław Szulczewski, Józef Kiełbania, Longin Bielak i Ksawery Frank. Kierowcy samochodu wygrali wszystkie cztery eliminacje mistrzostw Polski, a tytuł zdobył Longin Bielak[1].

Zbudowano siedem egzemplarzy Juniora II, z czego pięć startowało w wyścigach. Po 1963 roku samochody te zostały dostosowane do przepisów Formuły 3, wedle której rozgrywano mistrzostwa Polski od 1964 roku.

Przypisy

edytuj
  1. Wyścigowe Samochodowe Mistrzostwa Polski 1963. [w:] scr.civ.pl [on-line]. [dostęp 2014-11-20]. (pol.).

Bibliografia

edytuj