Rakahanga
Rakahanga – atol wchodzący w skład Północnych Wysp Cooka, należący administracyjnie do terytorium zależnego Nowej Zelandii – Wyspy Cooka. Atol stanowi jednocześnie jednostkę administracyjną o takiej samej nazwie.
 Zdjęcie satelitarne atolu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Terytorium stowarzyszone | |
| Akwen | |
| Archipelag | |
| Powierzchnia |
4,1 km² |
| Populacja (2016) • liczba ludności • gęstość |
|
Położenie na mapie Oceanii  | |
Położenie na mapie Wysp Cooka  | |
 10°02′S 161°05′W/-10,033333 -161,083333
| |
| |
Atol ma powierzchnię 4,1 km², a zamieszkany jest przez 83 mieszkańców (dane na 2016 rok). W skład atolu wchodzą 3 większe wyspy (Rakahanga, Tetaha Kiraro i Tetukono) oraz kilkanaście drobnych wysepek. Na atolu znajduje się tylko jedna miejscowość – Rakahanga położona na wyspie o tej samej nazwie, w której mieszka większość mieszkańców atolu.
Prawdopodobnie atol został odkryty w czasie podróży Magellana w 1521, jednak nie ma co do tego pewności. Z pewnością jest znany od 1606, kiedy do jego brzegów przybył Hiszpan Pedro Fernandes de Queirós. Od 1888 wraz z innymi wyspami archipelagu stanowi protektorat brytyjski, zwany od 1891 Cook Islands Federation. W 1901 atol wraz z całymi Wyspami Cooka został przekazany Nowej Zelandii. Od początku XX wieku do atolu roszczenia zgłaszały Stany Zjednoczone. W 1980 roku został podpisany traktat pomiędzy Nową Zelandią a Stanami Zjednoczonymi, na mocy którego Stany Zjednoczone uznały zwierzchność Nowej Zelandii nad wyspami.
Demografia
edytujLiczba ludności zamieszkującej atol Rakahanga[1]:
| 1971 | 1976 | 1981 | 1986 | 1996 | 2001 | 2006 | 2011 | 2016 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 339 | 283 | 269 | 282 | 249 | 169 | 141 | 77 | 83 |
Od połowy XX wieku, pomimo wysokiego przyrostu naturalnego, liczba ludności atolu spada. Głównym powodem takiego stanu rzeczy jest emigracja zarobkowa na największą i najludniejszą spośród Wysp Cooka Rarotongę oraz do Nowej Zelandii[2][3].
Przypisy
edytuj- ↑ Cook Islands 2016 Census Main Report [online], Ministry of Finance and Economic Management, s. 16 [dostęp 2021-11-26].
- ↑ Wiesław Maik, Australia, Oceania, Antarktyda, wyd. 1, Poznań: Wydawn. Kurpisz, 1998, s. 191, ISBN 83-87621-02-1, OCLC 42656234 [dostęp 2021-11-28].
- ↑ Tadeusz Olszewski, Geografia ekonomiczna Australii i Oceanii, wyd. 2 uaktualnione, Warszawa: Państwowe Wydaw. Ekonomiczne, 1988, s. 343, ISBN 83-208-0536-8, OCLC 749373056 [dostęp 2021-11-28].
