Rans S-6 – Rans S-6 Coyote II, samolot ultralekki amerykańskiej firmy Rans Inc, konstruktor Randy Schlitter.

Rans S-6 Coyote II
Ilustracja
S-6 Super Coyote II
Dane podstawowe
Państwo

 Stany Zjednoczone

Producent

Rans Inc

Konstruktor

Randy Schlitter

Typ

samolot ultralekki

Konstrukcja

górnopłat, podwozie trójkołowe

Załoga

1

Historia
Data oblotu

1988

Liczba egz.

2100

Dane techniczne
Napęd

1 × Rotax 912

Moc

65 KM

Wymiary
Rozpiętość

8,83 m

Długość

6,10 m

Wysokość

2,47 m

Masa
Własna

200 kg

Startowa

422 kg

Zapas paliwa

68 l

Osiągi
Prędkość maks.

209 km/h

Prędkość przelotowa

177 km/h

Prędkość minimalna

61 km/h

Prędkość dopuszczalna

210 km/h

Prędkość wznoszenia

5,1 m/s

Pułap

4876 m

Zasięg

600 km

Długotrwałość lotu

3,75 h

Rozbieg

60 m

Dobieg

60 m

Doskonałość maks.

8

Dane operacyjne
Liczba miejsc
1

Historia

edytuj

Właścicielem firmy i projektantem samolotów jest Randy Schlitter, który zaprojektował serię samolotów ultralekkich Rans. W 1982 roku Schlitter zaprojektował jednomiejscowy samolot Rans S-4 Coyote, a w 1983 roku Rans S-5 Coyote, na podstawie którego zaprojektował dwumiejscowy samolot S-6 Coyote II. Podstawowy model S-6 Coyote został zastąpiony przez następne wersje S-6ES w kwietniu 1990 roku, a w 1993 roku wprowadzono następną wersję do produkcji S-6S Super. W latach 90. na samolocie Rans S-6 francuski pilot w przyleciał do Oshkosh z Francji przez Atlantyk, a powrócił przez Azory[1]. Samolot wyposażony był w dodatkowy zbiornik paliwa, który umożliwił lot bez lądowania trwający 18 godzin. Jeden z rekordów Guinnessa należy do pilota brytyjskiego i samolotu Rans. W 2002 roku Steve Slade na samolocie S-6 Coyote wykonał 102 lądowania w ciągu godziny[2].

Opis konstrukcji

edytuj

Konstrukcja S-6 wykonana jest ze spawanych elementów stalowanych (kabina i kokpit) oraz z przykręcanych i nitowanych elementów duraluminiowych: skrzydeł, kadłuba i ogona, wszystkie powierzchnie pokryte tkaniną z wyjątkiem nosa samolotu (gdzie znajduje się silnik), wykonanego z włókna szklanego. W kabinie znajdują się dwa miejsca obok siebie, podwójny układ sterowania, dwa drążki sterowe, orczyki, dźwignie przepustnicy silnika i pojedyncza dźwignia klap. Zbiorniki paliwa w skrzydłach, a w dodatkowej opcji zbiornik 34-litrowy umieszczony za fotelami. Początkowo montowano silniki Rotax 503 50 KM (37 kW) oraz Rotax 582 64 KM (48 kW), a obecnie Rotax 912UL 80 KM (60 kW) lub Rotax 912ULS 100 KM (75 kW), a także silniki Sauer S 2200 UL 85 KM. Samolot dostępny jako gotowy do lotu lub w zestawach do samodzielnej amatorskiej budowy. Fabryczny zestaw samolotu (tzw. KIT) do amatorskiej budowy składa z części i podzespołów w 51% wykonanych przez fabrykę, czas zbudowania samolotu to od 300–500 godzin w zależności od wersji samolotu i wyposażenia. Samolot produkowany jest z kółkiem przednim lub konwencjonalnym podwoziem z kółkiem ogonowym, a także wersja wodnosamolotu z pływakami.

Dane techniczne

edytuj

Rans Coyote II, w nawiasach wersja Coyote II ES
Ogólne charakterystyki

  • rozpiętość – 8,82 m (10,2 m)
  • długość – 7,2 m
  • wysokość – 2,05 m
  • powierzchnia nośna 10,77 m² (15,41 m²)
  • masy:
    • własna – 195 kg (226 kg)
    • użyteczna – 258 kg (232 kg)
    • całkowita – 453 kg (458 kg)
  • obciążenie powierzchni – 49 kg/m² (71 kg/m²)
  • silnik – Rotax 582 65 KM (Rotax 912 78 KM)

Osiągi:

  • prędkości:
    • maksymalna – 209 km/h (209 km/h)
    • przelotowa – 170 km/h
    • minimalna – 61 km/h
    • wznoszenia – 3,8 m/s (4,5 m/s)
  • pułap – 4700 m
  • zasięg – 603 km (740 km)
  • doskonałość – 8 (9)
  • przelotowa, zużycie paliwa – 15 l/h (13 l/h)

Wersje

edytuj
  • S-6 – pierwsza podstawowa wersja oblatana w 1983 roku, silnik Rotax 503 (50 KM);
  • S-6ES – Rans S-6ES to ulepszona wersja z większą rozpiętością skrzydeł (10,51 m) i mocniejszym silnikiem Rotax 582 (65 KM), wprowadzona w 1990 roku;
  • S-6LS – wersja sportowa (ang. Light Sport);
  • S-6 Super – wprowadzona w 1993 roku.

Galeria

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Julia Downey: 1999 Kit Aircraft Directory, Kitplanes, Volume 15, Number 12, December 1998, s. 65. Primedia Publications. ISSN 0891-1851.
  2. Remarkable feats in Microlights and Paramotors. flymicro.com, 21 listopada 2017.

Linki zewnętrzne

edytuj