Remigiusz Koniecpolski
Remigiusz Koniecpolski herbu Pobóg (ur. 1596, zm. 26 października 1640) – sekretarz królewski Zygmunta III Wazy, administrator opactwa jędrzejowskiego, opat jędrzejowski i biskup chełmski (17 maja 1627 – 26 października 1640), przedstawiciel dyplomatyczny Rzeczypospolitej w Państwie Kościelnym w 1624 roku[1].
| ||
| Data urodzenia | ||
|---|---|---|
| Data śmierci | ||
| Biskup chełmski | ||
| Okres sprawowania |
1627-1640 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Sakra biskupia |
27 maja 1627 | |
Pochodzenie edytuj
Urodzony w magnackiej rodzinie Koniecpolskich, syn Aleksandra Koniecpolskiego i Anny z domu Sroczyckiej, córki wojewody kamienieckiego Stanisława.
Braćmi Remigiusza byli;
- Jan Koniecpolski (ok. 1600–1661) – wojewoda sieradzki
- Krzysztof Koniecpolski (ok. 1600-1659?) – wojewoda bełski 1641, chorąży koronny,
- Stanisław Koniecpolski (ok. 1594–1646) – hetman wielki koronny
- Przedbór Koniecpolski (zm. w 1611).
Miał też cztery siostry: Anna Aleksandra Koniecpolska – żona księcia rzymskiego Kacpra Dönhoffa, Eufrozyna Koniecpolska – żona starostów sieradzkich Jan Bykowskiego, a potem Jana Wężyka, Leonarda i Barbara.
Kariera edytuj
Po przyjęciu święceń kapłańskich, otrzymał opactwo w Jędrzejowie. Jako opat rozpoczął starania o kanonizację Wincentego Kadłubka. Jako ksiądz w Skierbieszowie w roku 1619 powiększając fundusze miasta wpłynął na wyniesienie go do stopnia prepozytury. Za swoje zasługi z pominięciem szczebli pośrednich od 17 maja 1627 został biskupem chełmskim. Ponieważ sprawował równocześnie godności senatorskie, sprawami diecezji prawie się nie zajmował, oddając się natomiast bez reszty służbie krajowi. Zarządzał diecezji w jego imieniu ks. Jan Sasin, kanonik chełmski i proboszcz skierbieszowski, który na polecenie Koniecpolskiego dokonał między innymi wizytacji całej diecezji.
Remigiusz Koniecpolski był fundatorem kaplicy, np. w Gorzędowie. Konsekrował kościoły m.in. w m. Cierno w roku 1627.
21 czerwca 1632 zwrócił się do konsystorza w Krakowie o zezwolenie na elewację szczątków bp. Wincentego Kadłubka, co dokonał 19 sierpnia 1633 r[2]. W 1637 roku został wyznaczony senatorem rezydentem[3].
Zmarł w październiku 1640 r. Pochowany w kościele św. Trójcy w Koniecpolu[4].
Przypisy edytuj
- ↑ Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1938, Warszawa 1938, s. 143.
- ↑ S. Starowolski, Vita et miracula Servi Dei Vincentii Kadłubkonis, Cracoviae 1642, s. 70–73
- ↑ Volumina Legum, t. III, Petersburg 1859, s. 437.
- ↑ Krzysztof Rafał Prokop, Nekropolie biskupie w nowożytnej Rzeczypospolitej (XVI–XVIII w.), Kraków-Warszawa 2020, s. 133.
Bibliografia; edytuj
- Polski Słownik Biograficzny. t. 13 s. 519–523
- Marek Kokosiński; Chełmska Diecezja łacińska 1359–1807 w Propatria, czerwiec 2002 nr1 (82)
- Remigiusz Koniecpolski