Rochcicki
Rochcicki (Srocznik, Sroki, Sroczek) − polski herb szlachecki. Herb ten jest bardzo podobny do herbu Sroczek, ponadto dwa z trzech rodów uprawnionych do jego używania tworzą listę herbownych herbu Sroczek.
Blazonowanie edytuj
Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego[1]:
W polu czerwonym sroka naturalna, siedząca na ostrzewi na murawie zielonej.
Józef Szymański rekonstruuje barwę ostrzewi jako czarną i nie podaje w opisie murawy.
Najwcześniejsze wzmianki edytuj
Herb po raz pierwszy pojawił się w XVI wieku, choć Szymański przypuszcza, że może być on reminiscencją średniowiecznego herbu, który wyobrażał sroczą nogę. Pierwsze przedstawienia herbu pochodzą z Gniazda cnoty (1578) i Herbów rycerstwa polskiego (1584) Paprockiego oraz Orbis Polonus Szymona Okolskiego (1642)[2].
Herbowni edytuj
Tadeusz Gajl podaje trzy nazwiska herbownych uprawnionych do używania tego herbu:
Rochcicki, Sroka, Tuczkowski.
Bibliografia edytuj
- Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.
Linki zewnętrzne edytuj
- Herb Rochcicki z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla
Przypisy edytuj
- ↑ Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104-108. ISBN 978-83-247-0100-1.
- ↑ Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 268. ISBN 83-7181-217-5.