Roman Adam Staniewicz
Roman Adam Staniewicz (ur. 25 lipca 1890 w Tarnopolu, zm. 1949)[1] – doktor praw, urzędnik konsularny.
| Data i miejsce urodzenia |
25 lipca 1890 |
|---|---|
| Data śmierci |
1949 |
| Kierownik Konsulatu RP w Koszycach | |
| Okres |
od 1922 |
| Poprzednik |
Jerzy Lechowski |
| Następca |
Zygmunt Zawadowski |
| Kierownik Konsulatu RP w Bratysławie | |
| Okres |
od 1925 |
| Następca | |
| Kierownik Konsulatu Generalnego RP w Królewcu | |
| Okres |
od 1927 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Konsul Generalny RP w Kurytybie | |
| Okres |
od 1932 |
| Poprzednik | |
| Następca |
Czesław Kulikowski |
| Konsul Generalny RP w Berlinie | |
| Okres |
od 1934 |
| Poprzednik | |
| Następca |
Adam Kruczkiewicz |
| 'Charge d'affaires RP w Czechosłowacji | |
| Okres |
od 1947 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
  
| |
ŻyciorysEdytuj
Uzyskał tytuł naukowy doktora. Pełnił cały szereg funkcji w polskiej służbie zagranicznej, m.in. sekretarza konsularnego w Pradze (1919–1922)[1], wicekonsula, kierownika urzędu w Koszycach (1922–1925), wicekonsula, kierownika konsulatu w Bratysławie (1925–1927), konsula/konsula generalnego, kier. urzędu w Królewcu (1927–1929), urzędnika w MSZ (1929–1932), konsula generalnego w Kurytybie (1932–1934), konsula generalnego w Berlinie (1934–1936), kiedy przeniesiono go w stan nieczynny. W 1939 mieszkał w Jarocinie.
W 1945 był współautorem szkicu propozycji dla rządu czechosłowackiego w sprawie rozgraniczenia terytoriów na Śląsku Cieszyńskim[2], a następnie powierzono mu funkcję charge d'affaires RP w Pradze (1947–1948).
Ordery i odznaczeniaEdytuj
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie, 6 września 1949)[3]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (9 listopada 1931)[4]
- Krzyż Komandorski Orderu Krzyża Południa (Brazylia, 1933)[5]
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b Małgorzata Szostakowska: Konsulaty polskie w Prusach Wschodnich w latach 1920–1939. Olsztyn: Pojezierze, 1990, s. 199.
- ↑ Marek Kazimierz Kamiński: Polsko-czechosłowackie stosunki polityczne przed konferencją trzech mocarstw w Poczdamie (maj-czerwiec 1945) cz. 1, Zeszyty Historyczne (nr 81–82), Instytut Literacki Paryż 1987.
- ↑ M.P. z 1949 r. nr 67, poz. 871 „za zasługi położone w służbie państwowej”.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 345 „za zasługi w służbie państwowej”.
- ↑ Diário Oficial da União (DOU). 1934-10-26. [dostęp 2014-06-22]. (port.).
BibliografiaEdytuj
- Rocznik służby zagranicznej RP, MSZ Warszawa 1938.
- Jerzy Bestry: Służba konsularna Drugiej Rzeczypospolitej w Czechosłowacji, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego 2005, 221 s., ISBN 83-229-2669-3.