Roman Adam Staniewicz
Roman Adam Staniewicz (ur. 25 lipca 1890 w Tarnopolu, zm. 5 lipca 1949 w Pradze)[1] – polski doktor praw, urzędnik konsularny.
![]() Roman Adam Staniewicz (1927–1929) | |
Data i miejsce urodzenia |
25 lipca 1890 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
5 lipca 1949 |
Kierownik Konsulatu RP w Koszycach | |
Okres |
od 1922 |
Poprzednik |
Jerzy Lechowski |
Następca |
Zygmunt Zawadowski |
Kierownik Konsulatu RP w Bratysławie | |
Okres |
od 1925 |
Następca | |
Kierownik Konsulatu Generalnego RP w Królewcu | |
Okres |
od 1927 |
Poprzednik | |
Następca | |
Konsul Generalny RP w Kurytybie | |
Okres |
od 1932 |
Poprzednik | |
Następca |
Czesław Kulikowski |
Konsul Generalny RP w Berlinie | |
Okres |
od 1934 |
Poprzednik | |
Następca |
Adam Kruczkiewicz |
Chargé d'affaires RP w Czechosłowacji | |
Okres |
od 1947 |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() |
Życiorys
edytujUzyskał tytuł naukowy doktora. Pełnił cały szereg funkcji w polskiej służbie zagranicznej, m.in. sekretarza konsularnego w Pradze (1919–1922)[1], wicekonsula, kierownika urzędu w Koszycach (1922–1925, z krótką przerwą w 1923 na pracę w centrali MSZ), wicekonsula, kierownika konsulatu w Bratysławie (1925–1927), konsula/konsula generalnego, kier. urzędu w Królewcu (1 marca 1927 – 15 lipca 1929), urzędnika w MSZ (1929–1932, przez pewien czas w tym okresie naczelnik Wydziału Ogólno-Konsularnego Departamentu Konsularnego), konsula generalnego w Kurytybie (1 maja 1932 – 1 października 1934), konsula generalnego w Berlinie (1934–1936), kiedy przeniesiono go w stan nieczynny[2]. W 1939 mieszkał w Jarocinie.
W 1945 był współautorem szkicu propozycji dla rządu czechosłowackiego w sprawie rozgraniczenia terytoriów na Śląsku Cieszyńskim[3], a następnie powierzono mu funkcję chargé d’affaires RP w Pradze (1947–1948).
Zmarł 5 lipca 1949[4] w Pradze, i tam 8 lipca 1949 został pochowany[5].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie, 6 września 1949)[6]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (9 listopada 1931)[7]
- Złoty Krzyż Zasługi (19 lipca 1946)[8]
- Krzyż Komandorski Orderu Krzyża Południa (Brazylia, 1933)[9]
Przypisy
edytuj- ↑ a b Małgorzata Szostakowska: Konsulaty polskie w Prusach Wschodnich w latach 1920–1939. Olsztyn: Pojezierze, 1990, s. 199.
- ↑ Krzysztof Smolana, Dorota Barys, Konsulat Generalny Rzeczypospolitej Polskiej w Kurytybie: 90 lat historii najstarszej polskiej placówki konsularnej w Ameryce Łacińskiej (Consulado Geral da República da Polônia em Curtiba: 90 anos de história do mais antigo consulado polonês na América Latina), Kurtyba: ATP Grafica e Editora, 2010, s. 15–16.
- ↑ Marek Kazimierz Kamiński: Polsko-czechosłowackie stosunki polityczne przed konferencją trzech mocarstw w Poczdamie (maj-czerwiec 1945) cz. 1, Zeszyty Historyczne (nr 81–82), Instytut Literacki Paryż 1987.
- ↑ Spis zmarłych. Nazwiska z zakresu Stai-Stankiew » Lista zmarłych « www.nekrologi-baza.pl [online] [dostęp 2023-07-04] (pol.).
- ↑ Pogrzeb min. pełn. Romana Staniewicza. „Trybuna Ludu”. Nr 187 (201) Rok II, s. 2, 11 lipca 1949. Warszawa: KC PZPR. [dostęp 2023-07-04].
- ↑ Postanowienie o odznaczeniu z dnia 6 września 1949 r. (M.P. z 1949 r. nr 67, poz. 871), „za zasługi położone w służbie państwowej”.
- ↑ Zarządzenie o nadaniu Wielkiej Wstęgi, Krzyża Komandorskiego z Gwiazdą, Krzyża Komandorskiego, Krzyża Oficerskiego oraz Krzyża Kawalerskiego Orderu Odrodzenia Polski (M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 345), „za zasługi w służbie państwowej”.
- ↑ Uchwała Prezydium Krajowej Rady Narodowej z dnia 19 lipca 1946 r. o odznaczeniach pracowników Ministerstwa Spraw Zagranicznych na placówkach zagranicznych (M.P. z 1947 r. nr 16, poz. 35), „za zasługi na polu ogólno-państwowej pracy”.
- ↑ Diário Oficial da União (DOU). 1934-10-26. [dostęp 2014-06-22]. (port.).
Bibliografia
edytuj- Rocznik służby zagranicznej RP, MSZ Warszawa 1938.
- Jerzy Bestry: Służba konsularna Drugiej Rzeczypospolitej w Czechosłowacji, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego 2005, 221 s., ISBN 83-229-2669-3.