Roman Adam Staniewicz

Roman Adam Staniewicz
	; Roman Adam Staniewicz (1927–1929)
Data i miejsce urodzenia	25 lipca 1890 ; Tarnopol
Data i miejsce śmierci	5 lipca 1949 ; Praga
	Kierownik Konsulatu RP w Koszycach
Okres	od 1922; do 1925
Poprzednik	Jerzy Lechowski
Następca	Zygmunt Zawadowski
	Kierownik Konsulatu RP w Bratysławie
Okres	od 1925; do 1927
Następca	Zygmunt Merdinger
	Kierownik Konsulatu Generalnego RP w Królewcu
Okres	od 1927; do 1929
Poprzednik	Zygmunt Merdinger
Następca	Kazimierz Papée
	Konsul Generalny RP w Kurytybie
Okres	od 1932; do 1934
Poprzednik	Kazimierz Downarowicz
Następca	Czesław Kulikowski
	Konsul Generalny RP w Berlinie
Okres	od 1934; do 1936
Poprzednik	Wacław Gawroński
Następca	Adam Kruczkiewicz
	Chargé d'affaires RP w Czechosłowacji
Okres	od 1947; do 1948
Poprzednik	Stefan Wierbłowski
Następca	Józef Olszewski
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Roman Adam Staniewicz (ur. 25 lipca 1890 w Tarnopolu, zm. 5 lipca 1949 w Pradze)^[1] – polski doktor praw, urzędnik konsularny.

Życiorys

Uzyskał tytuł naukowy doktora. Pełnił cały szereg funkcji w polskiej służbie zagranicznej, m.in. sekretarza konsularnego w Pradze (1919–1922)^[1], wicekonsula, kierownika urzędu w Koszycach (1922–1925, z krótką przerwą w 1923 na pracę w centrali MSZ), wicekonsula, kierownika konsulatu w Bratysławie (1925–1927), konsula/konsula generalnego, kier. urzędu w Królewcu (1 marca 1927 – 15 lipca 1929), urzędnika w MSZ (1929–1932, przez pewien czas w tym okresie naczelnik Wydziału Ogólno-Konsularnego Departamentu Konsularnego), konsula generalnego w Kurytybie (1 maja 1932 – 1 października 1934), konsula generalnego w Berlinie (1934–1936), kiedy przeniesiono go w stan nieczynny^[2]. W 1939 mieszkał w Jarocinie.

W 1945 był współautorem szkicu propozycji dla rządu czechosłowackiego w sprawie rozgraniczenia terytoriów na Śląsku Cieszyńskim^[3], a następnie powierzono mu funkcję chargé d’affaires RP w Pradze (1947–1948).

Zmarł 5 lipca 1949^[4] w Pradze, i tam 8 lipca 1949 został pochowany^[5].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie, 6 września 1949)^[6]
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (9 listopada 1931)^[7]
Złoty Krzyż Zasługi (19 lipca 1946)^[8]
Krzyż Komandorski Orderu Krzyża Południa (Brazylia, 1933)^[9]

Przypisy

↑ ^a ^b Małgorzata Szostakowska: Konsulaty polskie w Prusach Wschodnich w latach 1920–1939. Olsztyn: Pojezierze, 1990, s. 199.
↑ Krzysztof Smolana, Dorota Barys, Konsulat Generalny Rzeczypospolitej Polskiej w Kurytybie: 90 lat historii najstarszej polskiej placówki konsularnej w Ameryce Łacińskiej (Consulado Geral da República da Polônia em Curtiba: 90 anos de história do mais antigo consulado polonês na América Latina), Kurtyba: ATP Grafica e Editora, 2010, s. 15–16.
↑ Marek Kazimierz Kamiński: Polsko-czechosłowackie stosunki polityczne przed konferencją trzech mocarstw w Poczdamie (maj-czerwiec 1945) cz. 1, Zeszyty Historyczne (nr 81–82), Instytut Literacki Paryż 1987.
↑ Spis zmarłych. Nazwiska z zakresu Stai-Stankiew » Lista zmarłych « www.nekrologi-baza.pl [online] [dostęp 2023-07-04] (pol.).
↑ Pogrzeb min. pełn. Romana Staniewicza. „Trybuna Ludu”. Nr 187 (201) Rok II, s. 2, 11 lipca 1949. Warszawa: KC PZPR. [dostęp 2023-07-04].
↑ Postanowienie o odznaczeniu z dnia 6 września 1949 r. (M.P. z 1949 r. nr 67, poz. 871), „za zasługi położone w służbie państwowej”.
↑ Zarządzenie o nadaniu Wielkiej Wstęgi, Krzyża Komandorskiego z Gwiazdą, Krzyża Komandorskiego, Krzyża Oficerskiego oraz Krzyża Kawalerskiego Orderu Odrodzenia Polski (M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 345), „za zasługi w służbie państwowej”.
↑ Uchwała Prezydium Krajowej Rady Narodowej z dnia 19 lipca 1946 r. o odznaczeniach pracowników Ministerstwa Spraw Zagranicznych na placówkach zagranicznych (M.P. z 1947 r. nr 16, poz. 35), „za zasługi na polu ogólno-państwowej pracy”.
↑ Diário Oficial da União (DOU). 1934-10-26. [dostęp 2014-06-22]. (port.).

Bibliografia

Rocznik służby zagranicznej RP, MSZ Warszawa 1938.
Jerzy Bestry: Służba konsularna Drugiej Rzeczypospolitej w Czechosłowacji, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego 2005, 221 s., ISBN 83-229-2669-3.

[ms-1] Małgorzata Szostakowska: Konsulaty polskie w Prusach Wschodnich w latach 1920–1939. Olsztyn: Pojezierze, 1990, s. 199.

[:03-2] Krzysztof Smolana, Dorota Barys, Konsulat Generalny Rzeczypospolitej Polskiej w Kurytybie: 90 lat historii najstarszej polskiej placówki konsularnej w Ameryce Łacińskiej (Consulado Geral da República da Polônia em Curtiba: 90 anos de história do mais antigo consulado polonês na América Latina), Kurtyba: ATP Grafica e Editora, 2010, s. 15–16.

[3] Marek Kazimierz Kamiński: Polsko-czechosłowackie stosunki polityczne przed konferencją trzech mocarstw w Poczdamie (maj-czerwiec 1945) cz. 1, Zeszyty Historyczne (nr 81–82), Instytut Literacki Paryż 1987.

[4] Spis zmarłych. Nazwiska z zakresu Stai-Stankiew » Lista zmarłych « www.nekrologi-baza.pl [online] [dostęp 2023-07-04] (pol.).

[5] Pogrzeb min. pełn. Romana Staniewicza. „Trybuna Ludu”. Nr 187 (201) Rok II, s. 2, 11 lipca 1949. Warszawa: KC PZPR. [dostęp 2023-07-04].

[6] Postanowienie o odznaczeniu z dnia 6 września 1949 r. (M.P. z 1949 r. nr 67, poz. 871), „za zasługi położone w służbie państwowej”.

[7] Zarządzenie o nadaniu Wielkiej Wstęgi, Krzyża Komandorskiego z Gwiazdą, Krzyża Komandorskiego, Krzyża Oficerskiego oraz Krzyża Kawalerskiego Orderu Odrodzenia Polski (M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 345), „za zasługi w służbie państwowej”.

[8] Uchwała Prezydium Krajowej Rady Narodowej z dnia 19 lipca 1946 r. o odznaczeniach pracowników Ministerstwa Spraw Zagranicznych na placówkach zagranicznych (M.P. z 1947 r. nr 16, poz. 35), „za zasługi na polu ogólno-państwowej pracy”.

[9] Diário Oficial da União (DOU). 1934-10-26. [dostęp 2014-06-22]. (port.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]