Roman Gąsiorowski
Roman Stefan Gąsiorowski (ur. 3 sierpnia 1896 w Sieniawie, zm. 30 stycznia 1964 w Szczawnicy) – doktor praw, urzędnik samorządowy w II Rzeczypospolitej.
.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia |
3 sierpnia 1896 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
30 stycznia 1964 |
| Starosta powiatu leskiego | |
| Okres |
od lipca 1932 |
| Poprzednik | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 3 sierpnia 1896[1][2] w Sieniawie[3]. W 1916 zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum im. Franciszka Józefa Drohobyczu (1916)[1][3], w czasie nauki szkolnej członkiem Drużyn Bartoszowych, Polskich Drużyn Strzeleckich i Towarzystwa Szkoły Ludowej[3]. W latach 1916–1917 pracował w Krajowej Sekcji Utrzymania Dróg w Drohobyczu, w latach 1917–1918 w nadleśnictwie w Tustanowicach[3]. Został członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej. W styczniu 1919 został zatrzymany przez władze ukraińskie, do 26 kwietnia 1919 przebywał w obozie w Kosaczowie[3]. Od września 1919 do stycznia 1920 był sekretarzem Powiatowej Organizacji Narodowej w Drohobyczu. Od czerwca 1920 do listopada 1920 służył jako ochotnik w Wojsku Polskim[3].
W 1923 ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, gdzie w 1924 uzyskał stopień naukowy doktora praw[3][4].
W 1923 wstąpił do służby samorządowej II Rzeczypospolitej[2], początkowo pracował jako praktykant w Urzędzie Wojewódzkim we Lwowie[3]. Od 24 czerwca 1925 był referendarzem w starostwie powiatu starosamborskiego, pełniąc jednocześnie funkcję zastępcy starosty[2]. Po zniesieniu powiat starosamborskiego w 1932 został przeniesiony na stanowisko zastępcy starosty powiatu przeworskiego[5]. W 1932 objął funkcję kierownika urzędu starostwa powiatu leskiego[6], zaś w lipcu 1935 został mianowany rzeczywistym starostą powiatu leskiego i pełnił ten urząd do września 1939[3][7][8][9][10]. Był inicjatorem założenia w Lesku stowarzyszenia „Rodzina Urzędnicza”[11], w połowie 1933 Powiatowego Towarzystwa Polsko-Ruskiego „Zgoda”, utworzonego celem pielęgnowania stosunków pomiędzy przedstawicielami obu narodowości[12]. Działał w powiatowym kole Towarzystwa Szkoły Ludowej w Lesku[13][14]. Został przewodniczącym powiatowego komitetu w Lesku przed Zjazdem Górskim w Sanoku (14–17 sierpnia 1936)[15]. W trakcie swojej pracy współpracował z ks. Janem Siuzdakiem[16]. Podczas urzędowania otrzymał od premiera Felicjana Sławoj Składkowskiego propozycję awansu i przeniesienia służbowego do Przemyśla, jednak przekonał tegoż do pozostawienia go na stanowisku starosty leskiego[17]. Pod koniec 1937 otrzymał tytuł honorowego obywatelstwa gminy Ropienka „za prace i zasługi, położone dla dobra gminy” oraz tytuł członka honorowego Związku Strzeleckiego na szczeblu[18].
Po wybuchu II wojny światowej przez Rumunię przedostał się do Palestyny, w latach 1942–1943 był członkiem zarządu Komitetu Uchodźców Polskich w Jerozolimie. Po wojnie znalazł się w Wielkiej Brytanii[3]. Zmarł 30 stycznia 1964 w Szczawnicy[3].
Odznaczenia edytuj
- Złoty Krzyż Zasługi (21 kwietnia 1937)[19][3]
- Medal Niepodległości (3 czerwca 1933)[20][3]
Przypisy edytuj
- ↑ a b Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum im. Franciszka Józefa w Drohobyczu za rok szkolny 1914/15 i 1915/16. Drohobycz: 1916, s. 49, 60, 68.
- ↑ a b c Spis urzędników i funkcjonariuszów niższych władz administracji ogólnej Województwa Lwowskiego według stanu z dnia 31 grudnia 1930 r.. Lwów: 1931, s. 20.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Janusz Mierzwa, Słownik biograficzny starostów Drugiej Rzeczypospolitej. Tom 1 , wyd. LTW, Łomianki 2018, s. 180–181.
- ↑ Przed wojną / Dawne targi w bieszczadach. W: Bolesław Baraniecki: Opowieści leskie. Z pamięci i z fotografii. Olszanica: BOSZ, 2008, s. 147, 171. ISBN 978-83-7576-007-1.
- ↑ Ruch służbowy. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 6, s. 101, 15 kwietnia 1932.
- ↑ Ruch służbowy. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 15, s. 210, 15 września 1932.
- ↑ Kronika miejska. Nominacje na rzeczywistych starostów. „Gazeta Lwowska”. Nr 164, s. 2, 21 lipca 1935.
- ↑ Parada w Lesku. „Wschód”. Nr 6, s. 2, 20 marca 1936.
- ↑ Zjazd gospodarczy powiatu leskiego. „Gazeta Lwowska”. Nr 120, s. 2, 29 maja 1928.
- ↑ Budziak. Dzieje Leska 1918–1939 ↓, s. 48.
- ↑ Budziak. Dzieje Leska 1918–1939 ↓, s. 130.
- ↑ Budziak. Dzieje Leska 1918–1939 ↓, s. 201.
- ↑ Jan Sietnicki. Wiec oświatowy w Lesku. „Nasza Praca”. Nr 2, s. 2, 9 stycznia 1938.
- ↑ Jan Sietnicki. Wielkie zebranie oświatowe w Lesku. „Nasza Praca”. Nr 3, s. 5, 16 stycznia 1938.
- ↑ Program Zjazdu Górskiego w Sanoku w 1936 r., 14-17 sierpnia. Warszawa: 1936, s. 10.
- ↑ Stanisław Szczepański: Patron szkoły. zswolkowyja.pl. [dostęp 2018-03-27].
- ↑ Felicjan Sławoj Składkowski: Nie ostatnie słowo oskarżonego. Wspomnienia i artykuły. Londyn: 1964.
- ↑ Uznanie dla starosty dr Gąsiorowskiego w Lesku. „Wschód”. Nr 68, s. 2, 10 grudnia 1937.
- ↑ Zjazd starostów we Lwowie. „Gazeta Lwowska”. Nr 283, s. 2, 15 grudnia 1937.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 131, poz. 172 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
Bibliografia edytuj
- Józef Budziak: Dzieje Leska 1918–1939. Lesko: BOSZ, 2001. ISBN 83-87730-31-9.