Romuald Jaworski (oficer)
Romuald Jaworski h. Sas (ur. 25 stycznia 1897, zm. 1940 w ZSRR) – major kawalerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
 major kawalerii
| |
| Data urodzenia |
25 stycznia 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
7 Pułk Ułanów, |
| Stanowiska |
dowódca szwadronów KOP, |
| Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-bolszewicka, |
| Odznaczenia | |
    
| |
Życiorys
edytujUrodził się 25 stycznia 1897 jako syn Stanisława[1]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia porucznika kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[2][3]. W latach 20. i 30. był oficerem 7 pułku ułanów (Mińsk Mazowiecki)[4][5][6]. Został awansowany do stopnia rotmistrza kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928[7][8]. 5 października 1924 został przeniesiony z 7 pułku ułanów do Korpusu Ochrony Pogranicza, w strukturze którego od 1925 był dowódcą szwadronu kawalerii KOP „Mizocz”, a od 16 lipca 1929 do 31 marca 1930 był dowódcą szwadronu kawalerii KOP „Stołpce”, po czym został przeniesiony do 5 pułku ułanów[9][10]. W 1932 był ponownie oficerem 7 pułku ułanów[11].
Po wybuchu II wojny światowej podczas kampanii wrześniowej 1939 w stopniu majora pełnił stanowisko kwatermistrza 7 pułku ułanów. 27 lub 29 września 1939 dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w więzieniu w Kijowie. Pod koniec kwietnia lub na początku maja 1940 por. lek. Ryszard Kaszubski po raz ostatni słyszał jak nazwisko „Jaworski” było wywoływane z innej celi do transportu[12].
Na wiosnę został zamordowany przez NKWD. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 56/3-93 oznaczony numerem 3397)[13]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Walecznych (trzykrotnie)[14]
- Medal Niepodległości (3 czerwca 1933)[15][1]
- Srebrny Krzyż Zasługi (29 października 1926)[16]
- Odznaka za Rany i Kontuzje[14]
- Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa, 1929)[17]
Przypisy
edytuj- ↑ a b Romuald Jaworski. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2020-12-21].
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 685.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 607.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 613.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 555.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 333.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 352.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 151.
- ↑ Stanisław Falkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza. W pierwszą rocznicę objęcia służby na wschodniej granicy Rzeczypospolitej 1924–1925. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1925, s. 35.
- ↑ Obsada oficerska B KOP „Nowogródek”. Wykaz zmian stanu oficerów Brygady KOP „Nowogródek” w latach 1927–1935 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 634.
- ↑ Pohoski ↓, s. 32.
- ↑ Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 36. [dostęp 2016-07-20].
- ↑ a b Na podstawie fotografii [1].
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 131, poz. 172 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1926 r. nr 252, poz. 706 „za zasługi położone około zabezpieczenia granic Państwa”.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 240.
Bibliografia
edytuj- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Wojciech Pohoski: Kampania wrześniowa. [w:] B.I.24c [on-line]. Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie. [dostęp 2022-07-02].