Romuald Paczuski
Romuald Paczuski (ur. 22 stycznia 1889 w Warszawie, zm. między 20 a 22 kwietnia[1] 1940 w Katyniu) – kapitan intendent Wojska Polskiego, kawaler Krzyża Walecznych, ofiara zbrodni katyńskiej[2].
kapitan intendent | |
Data i miejsce urodzenia |
22 stycznia 1889 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
20/22 kwietnia 1940 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1914–1940 |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
III Korpus Polski w Rosji |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Życiorys
edytujBył synem Józefa i Karoliny z Goryszewskich[3]. Uczestnik I wojny światowej. Żołnierz III Korpusu Polskiego w Rosji. 1 lutego 1919 został przeniesiony z etatów oficerów artylerii na etat oficerów prowiantowych z przydziałem do Zarządu Kwaterunkowego w Rembertowie[4]. 19 stycznia 1921 został zatwierdzony w stopniu porucznika artylerii z dniem 1 kwietnia 1920 z grupy „byłych Korpusów Wschodnich i armii rosyjskiej”[5]. W 1923 jako oficer nadetatowy Okręgowego Zakładu Gospodarczego nr I w stopniu porucznika administracji, dział gospodarczy ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 119 lokatą służył w Departamencie VII Intendentury Ministerstwa Spraw Wojskowych[6]. 2 kwietnia 1924 awansował do stopnia kapitana administracji ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 i 105 lokatą, jego przydział służbowy pozostał bez zmian[7]. We wrześniu 1926 został przydzielony do Komisji Gospodarczej MSWojsk[8][9]. Od 1928 płatnik w Kwaterze Głównej MSWojsk.[10][11]. Z dniem 15 sierpnia 1933 roku został przeniesiony do korpusu oficerów intendentów[12]. Z dniem 30 listopada 1933 został przeniesiony w stan spoczynku z równoczesnym przeniesieniem ewidencyjnym do Departamentu Intendentury MSWojsk.[13] W 1934 pozostawał w ewidencji PKU Warszawa Miasto III[14].
Po agresji ZSRR na Polskę 17 września 1939 dostał się do niewoli radzieckiej. Według stanu z kwietnia 1940 był jeńcem obozu w Kozielsku. Między 19 a 21 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD[1] – lista wywózkowa 035/4 poz 57, nr akt 2209[15] z 16.04.1940[1]. Został zamordowany między 20 a 22 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim[1]. Został zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943 wpis w księdze czynności pod datą 25.04.1943. Figuruje liście AM-181-596 i Komisji Technicznej PCK GARF-0596. Przy szczątkach w mundurze kapitana znaleziono wizytówki[16][17]. Znajduje się na liście ofiar opublikowanej w Gońcu Krakowskim nr 89.
Życie prywatne
edytujŻonaty z Franciszką z Kaczmarczyków.
Upamiętnienie
edytuj- Minister obrony narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie na stopnień majora. Awans zostały ogłoszone 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 14384) – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie żołnierzy polskich zamordowanych w Katyniu i innych nieznanych miejscach kaźni, nadane przez prezydenta RP na uchodźstwie profesora Stanisława Ostrowskiego (11 listopada 1976)
- Krzyż Kampanii Wrześniowej – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie pamiątkowe wszystkich ofiar zbrodni katyńskiej (1 stycznia 1986)
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Walecznych[6]
- Srebrny Krzyż Zasługi (19 marca 1931)[18]
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c d УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, s. 577.
- ↑ Jędrzej Tucholski , Mord w Katyniu, 1991, s. 185 .
- ↑ Kiński i inni, Katyń, Księga Cmentarna, 2000, s. 459 .
- ↑ „Dziennik Personalny” (R.1, nr 8), Warszawa, 6 marca 1920, s. 186 .
- ↑ „Dziennik Personalny” (R.2, nr 4), Warszawa, 29 stycznia 1921, s. 146 .
- ↑ a b Rocznik Oficerski, Warszawa: MSWojsk., 1923, s. 23, 1279, 1321 .
- ↑ Rocznik Oficerski, Warszawa: MSWojsk., 1924, s. 23, 1161, 1201 .
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 35 z 1 września 1926 roku, s. 288.
- ↑ „Polska Zbrojna” (R.6, nr 247), Warszawa, 8 września 1926, s. 4 .
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 776, 794.
- ↑ „Dziennik Personalny” (R.12, nr 5), Warszawa, 3 sierpnia 1931, s. 273 .
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 15 września 1933 roku, s. 177.
- ↑ „Dziennik Personalny” (R.15, nr 11), Warszawa, 7 czerwca 1934, s. 185 .
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw, Warszawa: MSWojsk., 1934, s. 371 .
- ↑ J. Tucholski , op cit, s. 686 .
- ↑ Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943, s. 181.
- ↑ Listy katyńskie w zasobie Archiwum Państwowego w Lublinie – Archiwum Państwowe w Lublinie [online], lublin.ap.gov.pl [dostęp 2019-06-09] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-07] (pol.).
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 103 „za zasługi na polu administracji wojska”
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych
- Rocznik Oficerski 1923, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1923
- Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1924
- Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928
- Rocznik Oficerski 1932, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1932
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
- УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, ISBN 978-5-78700-123-5.
- Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943.