Rozmiar skoczni
Rozmiar skoczni (ang. hill size, HS) – pojęcie w skokach narciarskich określające wielkość skoczni, zależne od innych parametrów obiektu.
Pojęcie rozmiaru skoczni zaczęto stosować do określenia wielkości obiektu w czasie Letniego Grand Prix 2004 – wcześniej służył do tego punkt konstrukcyjny (punkt K). Podczas zawodów oznaczony jest jako czerwona, prostopadła do osi zeskoku linia. Z wartością rozmiaru skoczni ściśle powiązany jest punkt sędziowski, który wynosi 95% HS.
Definicja
edytujZgodnie z normami budowy skoczni, ustalonymi przez Międzynarodową Federację Narciarską, rozmiar skoczni to odległość od progu do punktu L na zeskoku, oznaczającego koniec strefy lądowania i początek krzywej prowadzącej od niej do wybiegu (inaczej nazywanej wypłaszczeniem)[1].
Wartość punktu L jest zależna od szeregu innych parametrów skoczni:
- – punkt konstrukcyjny,
- – odległość od progu do punktu K, w przybliżeniu
- – zakładana prędkość skoczka w punkcie K [m/s]:
- – zakładana prędkości skoczka na progu [m/s]:
- – odległość między punktami K i L:
- – promień krzywej zeskoku w strefie lądowania:
- – kąt nachylenia zeskoku w punkcie K:
- – kąt nachylenia zeskoku w punkcie L:
Wartość HS wynosi:
Przykłady
edytujRozmiar skoczni nie jest punktem, lecz długością. Ponieważ położenie punktu L jest ściśle zależne nie tylko od wartości punktu K, ale też od zakładanej prędkości osiąganej przez skoczka, rozmiar skoczni o tym samym punkcie K może być różny. Nie jest więc również prawdziwa informacja, że kąt nachylenia zeskoku w punkcie L wynosi zawsze 32°[2]. Podręcznik FIS podaje przykład fikcyjnej skoczni o rozmiarze 100 m i punkcie K równym 90 m, gdzie: w = 90 m, l2 = 10 m, β = 33°, βL = 30,23°, v0 = 24,25 m/s (87,3 km/h), vK = 28,93 m/s (104,1 km/h) i rL ≈ 200 m[1].
Przykłady trzech skoczni o tym samym punkcie konstrukcyjnym:
Skocznia | Miejscowość | K | HS | w | l2 | β | βL | v0 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Puijo[3] | Kuopio | 120 m | 127 m | 120 m | 7 m | 35,20° | 33,70° | 26,5 m/s |
Schattenberg[4] | Oberstdorf | 120 m | 137 m | 120 m | 17 m | 35,50° | 33,56° | 25,9 m/s |
Rukatunturi[5] | Ruka | 120 m | 142 m | 120 m | 22 m | 36,90° | 32,30° | 26,3 m/s |
Przypisy
edytuj- ↑ a b Hans-Heini Gasser: Standards for the Construction of Jumping Hills. Application to Rule 411 of ICR Volume III. Międzynarodowa Federacja Narciarska, 2015. [dostęp 2016-02-17]. (ang.).
- ↑ Planica i Vikersund z HS240. FIS ujednolica przepisy o rozmiarach obiektów. Skijumping.pl, 2017-11-16. [dostęp 2024-04-06].
- ↑ Certyfikat skoczni Puijo K120. Skocznie Narciarskie Archiwum. [dostęp 2016-02-17].
- ↑ Certyfikat skoczni Schattenberg K120. Skocznie Narciarskie Archiwum. [dostęp 2016-02-17].
- ↑ Certyfikat skoczni Rukatunturi K120. Skocznie Narciarskie Archiwum. [dostęp 2016-02-17].
Linki zewnętrzne
edytuj- Hans-Heini Gasser: Standards for the Construction of Jumping Hills. Application to Rule 411 of ICR Volume III. Międzynarodowa Federacja Narciarska, 2015. [dostęp 2016-02-17]. (ang.).
- Tłumaczenie norm budowy skoczni na język polski: Robert Osak: Normy FIS dotyczące budowy skoczni narciarskich. Winterszus.pl, 2013-12-27. [dostęp 2017-02-24].