Wikipedia

Ruch Nowych Sił

Ruch Nowych Sił[2] (ukr. Рух нових сил) – ukraińska partia polityczna założona w lutym 2017 roku przez Micheila Saakaszwilego.

Ruch Nowych Sił
Рух нових сил
Ilustracja
Państwo

 Ukraina

Lider

Micheil Saakaszwili, Dawit Sakwarelidze

Data założenia

28 lutego 2017

Adres siedziby

Kijów

Ideologia polityczna

liberalizm klasyczny[1], proeuropeizm[1]

Strona internetowa

Historia edytuj

Po jesieni 2015 roku podjęto próby i negocjacje w celu utworzenia partii politycznej wokół ówczesnego gubernatora obwodu odeskiego Michaiła Saakaszwilego oraz członków międzyfrakcyjnej grupy parlamentarnej „Eurooptymiści”, Aliansu Demokratycznego oraz możliwie partii Samopomoc. Projekt ten upadł w czerwcu 2016 roku[3].

11 listopada 2016 roku Saakaszwili ogłosił zamiar stworzenia na Ukrainie nowej siły politycznej[4]. Uczynił to cztery dni po tym, jak podał się do dymisji jako gubernator obwodu odeskiego, obwiniając osobiście prezydenta Petro Poroszenkę o sprzyjanie korupcji w Odessie i ogółem w kraju[5]. 19 listopada Saakaszwili ogłosił rozpoczęcie formowania zespołu nowej partii pod nazwą „Ruch Nowych Sił”[6]. 27 listopada 2016 roku partia zorganizowała swój pierwszy wiec w Kijowie[7].

Pod koniec lutego 2017 roku Ministerstwo Sprawiedliwości oficjalnie zarejestrowało Ruch Nowych Sił jako partię polityczną[8]. Wcześniej, w grudniu poprzedniego roku, Saakaszwili oświadczył, że nowa partia ma już 25 tys. członków[9].

W kwietniu 2017 roku partia Wola i Ruch Nowych Sił ogłosiły, że się połączą[10]. W tym samym czasie, według Saakaszwilego, do nowego ugrupowania przystąpiło dziewięciu ukraińskich burmistrzów[10].

26 lipca roku prezydent Petro Poroszenko wydał dekret o pozbawieniu lidera partii Saakaszwilego jego ukraińskiego obywatelstwa. Na Ukrainie tylko osoby będący obywatelami tego kraju mogą prowadzić partie polityczne oraz być wybrani do parlamentu. Liderem partii został Dawit Sakwarelidze[11].

W październiku organizacja społeczna „Komitet wyborców Ukrainy” zwróciła się do Krajowej Agencji ds. Zapobiegania Korupcji z prośbą o sprawdzenie działalności dwudziestu jeden partii, w tym Ruchu Nowych Sił i „Naszej Ukrainy” ze względu na oznaki niejawnego finansowania. Powodem wezwania do sprawdzenia Ruchu Nowych Sił było zadeklarowanie przez partię zerych wydatków na prowadzenie działalności za I kwartał 2017 roku, podczas gdy zdaniem Komitetu regionalni liderzy organizowali w tym czasie liczne spotkania z wyborcami[12].

Po tym jak Saakaszwili, wpierw deportowany do Polski, przeniósł się do Holandii, w lutym 2018 roku, pełnił jedynie rolę doradczą w partii[13][14].

W grudniu 2018 roku partia Wola wycofała się z decyzji o połączeniu z partią Saakaszwilego. Lider ugrupowania Jurij Derewjanko oświadczył, że Saakaszwili bardziej zainteresowany był swoją rodzinną Gruzją niż polityką ukraińską[15]. Derewjanko stwierdził również, że 90% członków lokalnych rad Ruchu Nowych Sił dołączyło do Woli[16].

W maju 2019 roku Saakaszwili powrócił na Ukrainę, po tym jak nowo wybrany prezydent, Wołodymyr Zełenski, unieważnił dekret o odebraniu mu obywatelstwa. Wkrótce jednak ogłosił, że nie ma na Ukrainie żadnych ambicji politycznych[17].

W czerwcu 2019 roku partia podjęła decyzję o wzięciu udziału w przedterminowych wyborach parlamentarnych na Ukrainie przewidzianych na koniec lipca tego roku[18]. 23 czerwca Centralna Komisja Wyborcza odmówiła członkom partii prawa do udziału lipcowych wyborach parlamentarnych, ponieważ rzekomo kongres partii, 10 czerwca, naruszył jej statut[19]. Dwa dni później decyzję tę uchylił Okręgowy Sąd Administracyjny Kijowa[19]. 19 lipca lider partii, Michaił Saakaszwili, wezwał swoich zwolenników do głosowania na Sługę Ludu w tych wyborach[20]. Ruchowi Nowych Sił nie udało się zdobyć żadnego miejsca w parlamencie, zebrawszy 0,46% ogółu głosów przy progu wyborczym wynoszącym 5% (na Sługi Ludu głosowało 43,16%)[21]. Partii nie udało się również zdobyć miejsca w okręgach jednomandatowych[21]. Partia Wola także nie zdobyła żadnych mandatów w tych wyborach[21].

Idee i program edytuj

W kwietniu 2017 roku lider partii, Saakaszwili, zaproponował „budowę dużego muru”, aby „tymczasowo odizolować się” od separatystycznych Donieckiej i Ługańskiej Republiki Ludowej w celu „skoncentrowania się na pozostałej części Ukrainy”[22]. Saakaszwili wyraził pewność, że terytoria te mogą powrócić pod kontrolę rządu ukraińskiego, ale dopiero „po wyeliminowaniu korupcji i rozpoczęciu szybkiego rozwoju”[22].

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Mychajło Minakow: A new party for Ukraine’s euro-optimists?. openDemocracy, 2016-08-15. [dostęp 2020-02-28]. (ang.).
  2. ↑ Saakaszwili ogłosił utworzenie partii „Ruch Nowych Sił”. Wschodnik. [dostęp 2020-02-28]. (pol.).
  3. ↑ Roman Romaniuk, Roman Kraweć: Труднощі амбіцій. Чому молоді політики не можуть домовитися про єдину партію. Ukraińska prawda, 2016-07-04. [dostęp 2020-02-29]. (ukr.).
  4. ↑ Саакашвили создает новую политсилу и хочет досрочные выборы. ЛІГА Новости, 2016-11-11. [dostęp 2020-02-29]. (ros.).
  5. ↑ Georgian Saakashvili quits as Ukraine Odessa governor. BBC News, 2016-11-07. [dostęp 2020-02-29]. (ang.).
  6. ↑ Саакашвілі оголосив назву своєї партії — «Рух нових сил». Hromadśke.TV, 2016-11-19. [dostęp 2020-02-29]. (ukr.).
  7. ↑ LIVE: კიევში მიხეილ სააკაშვილისა და მისი მომხრეების მიტინგი მიმდინარეობს. Allnews.ge, 2016-11-27. [dostęp 2020-02-28]. (gruz.).
  8. ↑ Саакашвілі офіційно зареєстрував партію. BBC News, 2017-02-28. [dostęp 2020-02-29]. (ukr.).
  9. ↑ Саакашвілі розповів, скільки людей у його "Русі нових сил". Ukraińska prawda, 2016-12-24. [dostęp 2020-02-29]. (ukr.).
  10. ↑ a b Саакашвілі об'єднався з партією "Воля". Espreso TV, 2017-04-19. [dostęp 2020-02-29]. (ukr.).
  11. ↑ Christian Esch: Would-Be Reformer Saakashvili Cast Out of Ukraine. Der Spiegel, 2017-08-18. [dostęp 2020-02-29]. (ang.).
  12. ↑ КВУ закликав НАЗК перевірити діяльність партії Саакашвілі. Ukraińska prawda, 2017-10-11. [dostęp 2020-02-29]. (ukr.).
  13. ↑ მიხეილ სააკაშვილმა ევროკავშირში მუშაობის უფლება მიიღო. იმედი, 2018-04-14. [dostęp 2020-02-29]. (gruz.).
  14. ↑ Roman Kraweć: Без Міхо. Що відбувається в партії Саакашвілі після його депортації. Ukraińska prawda, 2018-06-22. [dostęp 2020-02-29]. (ukr.).
  15. ↑ Дерев'янко заявив, що йде з партії Саакашвілі. Ukraińska prawda, 2018-12-24. [dostęp 2020-02-29]. (ukr.).
  16. ↑ Дерев'янко зрадив Саакашвілі? Депутат вийшов з «Руху нових сил». Главком, 2018-12-24. [dostęp 2020-02-29]. (ukr.).
  17. ↑ Сакварелідзе розповів, чому Саакашвілі відмовився очолити «Удар». Главком, 2019-06-07. [dostęp 2020-02-29]. (ukr.).
  18. ↑ Партія Саакашвілі йде на вибори у Раду. Главком, 2019-05-29. [dostęp 2020-02-29]. (ukr.).
  19. ↑ a b Anastasija Korinowska: Верховний суд відхилив скаргу ЦВК щодо реєстрації у кандидати в депутати партії Саакашвілі. Hromadśke.TV, 2019-06-19. [dostęp 2020-02-29]. (ukr.).
  20. ↑ Саакашвили призвал голосовать на выборах в Раду за партию Зеленского. Медуза, 2019-07-10. [dostęp 2020-02-29]. (ros.).
  21. ↑ a b c Вибори до Верховної Ради України 2019. Результати підрахунку голосів. Ukraińska prawda, 2019-07-21. [dostęp 2020-02-29]. (ukr.).
  22. ↑ a b Саакашвілі пропонує побудувати стіну з ОРДЛО. BBC News, 2017-04-12. [dostęp 2020-02-29]. (ukr.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ruch_Nowych_Sił&oldid=71945551”