Rudolf Hartmann (reżyser)
Rudolf Hartmann (ur. 11 października 1900 w Ingolstadt[1][2], zm. 26 sierpnia 1988 w Monachium[1]) – niemiecki reżyser operowy.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód |
Życiorys edytuj
Studiował scenografię w Monachium[1][2], w zakresie reżyserii był samoukiem[2]. Był kolejno dyrektorem teatrów w Altenburgu (1924–1927), Gerze (1927–1928), Norymberdze (1928–1934 i 1946–1956)[1][2]. Pełnił także funkcję dyrektora Staatsoper w Berlinie (1934–1937) i Bayerische Staatsoper w Monachium (1937–1944)[1][2]. Od 1952 do 1967 roku pełnił ponadto funkcję superintendenta bawarskich teatrów operowych[1]. Współpracował z Clemensem Kraussem[2]. Przygotował realizację prapremierowych przedstawień oper Richarda Straussa Dzień pokoju (1938), Capriccio (1942) i Miłość Danae (1952)[1][2]. Przygotował także inscenizację Kawalera srebrnej róży na pierwszy powojenny festiwal w Salzburgu (1946) i Śpiewaków norymberskich na pierwszy powojenny festiwal w Bayreuth (1951)[2].
W 1975 roku opublikował swoje wspomnienia Das geliebte Haus: Mein Leben mit der Oper[1][2]. Ponadto był autorem prac Regie und Bühnenbild heute (Stuttgart 1977) i Richard Strauss: Die Bühnenwerke von der Uraufführung bis heute (Monachium–Fryburg 1980). W 1984 roku ukazała się jego korespondencja z Richardem Straussem w redakcji Roswithy Schlötterer pt. Richard Strauss–Rudolf Hartmann: Ein Briefwechsel[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h i Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1476. ISBN 978-0-02-865528-4.
- ↑ a b c d e f g h i Lucjan Kydryński: Opera na cały rok. Kalendarium. T. 2. lipiec–grudzień. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1989, s. 209. ISBN 83-224-0334-8.