Rybactwo śródlądowe

Rybactwo śródlądowe – gałąź gospodarki obejmująca chów, hodowlę organizmów wodnych i pozyskiwanie ryb ze sztucznych zbiorników wodnych, rzek i jezior (rybactwo profesjonalne oraz wędkarstwo), a także zagospodarowaniem i eksploatacją zasobów rybnych rzek i jezior.

"Rybak z okolic Warszawy" - przedstawiony na XVIII-wiecznym rysunku Jana Norblina
Strona tytułowa dzieła Olbrychta Strumieńskiego O sprawie, sypaniu, wymierzaniu i rybieniu stawów" z 1573 roku reprint z 1897.
Napowietrzacz używany przy hodowli pstrąga, w stawie na terenie Zaborskiego Parku Krajobrazowego

Historia

edytuj

Pierwsze dzieło o hodowli ryb w języku polskim pt. "O sprawie, sypaniu, wymierzaniu i rybieniu stawów, także o przekopach o ważeniu i prowadzeniu wody" opublikował w 1573 roku w Krakowie polski pisarz Olbrycht Strumieński[1][2].

Zabiegi gospodarcze rybactwa śródlądowego mają na celu:

  • zwiększenie populacji wartościowych i pożądanych gatunków ryb;
  • ochronę ryb;
  • regulowanie liczebności i składu gatunkowego ryb w zbiornikach wodnych;
  • wprowadzanie gatunków nowych, zanikających lub wymarłych (zarybianie, restytucja);
  • zapobieganie chorobom ryb i ich zwalczanie.

Ośrodki naukowe

edytuj

W Polsce głównymi ośrodkami naukowymi zajmującymi się rybactwem śródlądowym są:

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • Olbrycht Strumieński: O sprawie, sypaniu, wymierzaniu i rybieniu stawów, także o przekopach o ważeniu i prowadzeniu wody. Kraków: Łazarz Andrychowic, 1573.
  • Feliks Kucharzewski: Olbrychta Strumieńskiego "O sprawie, sypaniu, wymierzaniu i rybieniu stawów". Kraków: Akademia Umiejętności w Krakowie, 1897.

Zobacz też

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj