Rząd Michaiła Miasnikowicza
Rząd Michaiła Miasnikowicza – urzędująca od 28 grudnia 2010[1] do 27 grudnia 2014[2] Rada Ministrów Republiki Białorusi pod kierownictwem premiera Michaiła Miasnikowicza.
 Białoruś
| |
 premier Michaił Miasnikowicz | |
| Premier | |
|---|---|
| Kadencja |
od 28 grudnia 2010 |
| Poprzedni | |
| Następny | |
Białoruś
.svg) Ustrój i polityka Białorusi Ustrój polityczny
Konstytucja
Władza ustawodawcza
Władza wykonawcza
Władza sądownicza
Kontrola państwowa
Finanse
Samorząd terytorialny
Partie polityczne
Wybory
Polityka zagraniczna
| |
Portal  Białoruś
| |
Skład Rady MinistrówEdytuj
nazwiska podano w transkrypcji z języka białoruskiego
- prezes Rady Ministrów - Michaił Miasnikowicz
- pierwszy Wiceprezes Rady Ministrów - Uładzimir Siemaszka
- wiceprezes Rady Ministrów - Waleryj Iwanou, następnie Piotr Prakapowicz
- wiceprezes Rady Ministrów - Anatol Kalinin
- wiceprezes Rady Ministrów - Siarhiej Rumas, następnie Michaił Rusy
- wiceprezes Rady Ministrów - Anatolij Tozik
- minister architektury i budownictwa - Anatol Niczkasau, następnie Anatol Czorny
- minister spraw wewnętrznych - Anatol Kulaszou, następnie Ihar Szuniewicz
- minister gospodarki komunalnej - Uładzimir Bełachwostau, następnie Andrej Szorac, następnie Alaksandr Cierachau[3]
- minister zdrowia - Wasil Żarko
- minister spraw zagranicznych - Siarhiej Martynau, następnie Uładzimir Makiej
- minister informacji - Aleh Pralaskouski, następnie Lilija Ananicz
- minister kultury - Pawieł Łatuszka, następnie Barys Swiatłou
- minister gospodarki leśnej - Michaił Ameljanowicz
- minister obrony - Juryj Żadobin, następnie Andrej Raukou[4]
- minister edukacji - Siarhiej Maskiewicz
- minister do spraw podatków i opłat - Uładzimir Pałujan
- minister do spraw sytuacji nadzwyczajnych - Uładzimir Waszczanka
- minister zasobów naturalnych i ochrony środowiska - Uładzimir Całko
- minister przemysłu - Dzmitryj Kaciarynicz
- minister łączności i informatyzacji - Mikałaj Pancialej, następnie Siarhiej Papkou
- minister rolnictwa i żywności - Michaił Rusy, następnie Leanid Zajac
- minister sportu i turystyki - Aleh Kaczan, następnie Alaksandr Szamko
- minister handlu - Wałancin Czakanau
- minister transportu i komunikacji - Iwan Szczerba[5], następnie Anatol Siwak
- minister pracy i opieki społecznej - Maryjana Szczotkina
- minister finansów - Andrej Charkawiec, następnie Uładzimir Amaryn[6]
- minister gospodarki - Mikałaj Snapkou
- minister energetyki - Alaksandr Aziarec, następnie Uładzimir Patupczyk
- minister sprawiedliwości - Wiktar Haławanau, następnie Aleh Sliżeuski
PrzypisyEdytuj
- ↑ 28 декабря Президент Республики Беларусь рассмотрел кадровые вопросы. Serwis Prezydenta Republiki Białorusi. [dostęp 2020-02-21]. (ros.).
- ↑ Президент Республики Беларусь рассмотрел кадровые вопросы. Serwis Prezydenta Republiki Białorusi. [dostęp 2020-02-21]. (ros.).
- ↑ Аляксандр Церахаў назначаны міністрам жыллёва-камунальнай гаспадаркі Рэспублікі Беларусь. Serwis Prezydenta Republiki Białorusi. [dostęp 2020-02-21]. (biał.).
- ↑ Министр обороны Республики Беларусь Равков Андрей Алексеевич. Belta. [dostęp 2020-02-21]. (ros.).
- ↑ Указ Президент РБ 337 31.07.2012 Об освобождении от должности И.И.Щербо. [dostęp 2020-02-21]. (ros.).
- ↑ Амарин Владимир Викторович. Ministerstwo Finansów Białorusi. [dostęp 2020-02-21]. (ros.).
BibliografiaEdytuj
- Заместители Премьер-министра Республики Беларусь. Rada Ministrów Republiki Białorusi, 2011-04-12. [dostęp 2020-02-21]. (ros.). zarchiwizowane na Wayback Machine
- Заместители Премьер-министра Республики Беларусь. Rada Ministrów Republiki Białorusi, 2014-12-13. [dostęp 2020-02-21]. (ros.). zarchiwizowane na Wayback Machine
- Министерства. Rada Ministrów Republiki Białorusi, 2011-04-14. [dostęp 2020-02-21]. (ros.). zarchiwizowane na Wayback Machine
- Министерства. Rada Ministrów Republiki Białorusi, 2014-10-11. [dostęp 2020-02-21]. (ros.). zarchiwizowane na Wayback Machine