STS-2 (ang. Space Transportation System) – drugi (z czterech) doświadczalnych lotów wahadłowca kosmicznego Columbia[1].

STS-2
Emblemat STS-2
Dane misji
Indeks COSPAR

1981-111A

Zaangażowani

Stany Zjednoczone NASA

Oznaczenie kodowe

STS-2

Pojazd
Wahadłowiec

Columbia

Załoga
Zdjęcie STS-2
Joe Engle (po lewej) i Richard Truly
Dowódca

Joe Engle

Start
Miejsce startu

Stany Zjednoczone, KSC, LC39-A

Początek misji

12 listopada 1981 15:09:59,815 UTC

Orbita okołoziemska
Apogeum

231 km

Perygeum

222 km

Okres orbitalny

89,0 min

Inklinacja orbity

38,0°

Lądowanie
Miejsce lądowania

Edwards Air Force Base, pas startowy 23

Lądowanie

14 listopada 1981 21:23:11 UTC

Czas trwania misji

2 dni, 6 godzin, 13 minut i 11 sekund

Przebyta odległość

1 729 347 km

Liczba okrążeń Ziemi

37

Program lotów wahadłowców

Załoga edytuj

źródło[1]
  1. Joe H. Engle (1)* – dowódca (CDR)
  2. Richard H. Truly (1) – pilot (PLT)
*(liczba w nawiasie oznacza liczbę lotów odbytych przez każdego z astronautów)

Członkowie załogi misji (STS-4) byli załogą zapasową.

  1. Thomas K. Mattingly (1) – dowódca
  2. Henry W. Hartsfield (0) – pilot

Parametry lotu edytuj

źródło: Encyclopedia Astronautica

Przygotowania edytuj

  1. OPF – 29 kwietnia 1981
  2. VAB – 10 sierpnia 1981
  3. Platforma startowa 39A – 31 sierpnia 1981

Cel misji edytuj

Drugi doświadczalny lot wahadłowca[1].

Opis misji edytuj

Columbia wystartowała 12 listopada 1981 roku ze stanowiska 39-A na przylądku Canaveral. Celem misji było sprawdzenie zachowania systemów wahadłowca podczas wprowadzenia na orbitę, lotu oraz lądowania. Planowana pięciodniowa misja została skrócona do dwóch po awarii ogniwa paliwowego. W kilka minut po starcie pojawiły się odchylenia od normy w pracy ogniwa paliwowego dostarczającego promowi energii, a załodze wody pitnej i użytkowej. Na szczęście pozostałe dwa działały prawidłowo. Z uwagi na rygorystyczne przepisy dotyczące bezpieczeństwa misję skrócono. Wahadłowiec powrócił do bazy przy pierwszej nadarzającej się okazji i wylądował w Bazie Edwards 14 listopada 1981, po 2 dniach 6 godzinach i 13 minutach lotu okrążywszy 37 razy Ziemię[2].

Dwa razy przekładano termin startu. Za pierwszym razem 9 października 1981 roku, gdy wylało się paliwo nalewane do zbiorników RCS i spowodowało odklejenie się 390 płytek osłony termicznej. Natomiast 4 listopada 1981 roku wykryto obniżone ciśnienie w zbiornikach tlenu ogniw paliwowych. W trakcie przestoju wykryto ponadto zwiększone ciśnienie oleju w dwóch z trzech jednostek APU. Na koniec, w samym dniu startu wymieniono źle działającą jednostkę przekazywania danych.

Mimo problemów 90% zadań misji zostało zrealizowanych – m.in. po raz pierwszy przetestowano zbudowane przez Kanadę robotyczne ramię RMS. Manipulator służy do umieszczania przewożonych ładunków poza promem lub chwytania satelitów i umieszczania ich w luku wahadłowca, a także do przemieszczania ładunków w obrębie luku czy w jego pobliżu[2]. W skład ładunku wszedł zamontowany na platformie pochodzącej ze Spacelaba zestaw urządzeń obserwacyjnych OSTA-1 (2447 kg) do badania z orbity bogactw mineralnych, pogody, oceanu oraz środowiska. Drugim ładunkiem był użyty też w STS-1 zestaw czujników DFI – Development Flight Instrumentation, które na bieżąco rejestrowały naprężenia podczas wszystkich faz lotu.

Tylko w misjach STS-1 i STS-2 używano pokrytego ochronną powłoką FRL zbiornika zewnętrznego. Ze względu na koszty (waga FRL) w późniejszych lotach zrezygnowano z tej powłoki.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c Tomáš Přibyl: Dzień, w którym nie wróciła COLUMBIA. Bielsko-Biała: Wydawnictwo >DEBIT<, 2003, s. 157. ISBN 83-7167-224-1.
  2. a b Stefan Kowal. Wyprawy wahadłowców. „Astronautyka”. 3 (121), s. 18-21. Polskie Towarzystwo Astronautyczne. ISSN 0004-623x. (pol.). 

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj