STS-6 (ang. Space Transportation System) – pierwsza misja wahadłowca kosmicznego Challenger i szósta programu lotów wahadłowców[1].

STS-6
Emblemat STS-6
Dane misji
Indeks COSPAR

1983-026A

Zaangażowani

Stany Zjednoczone NASA

Oznaczenie kodowe

STS-6

Pojazd
Wahadłowiec

Challenger

Załoga
Zdjęcie STS-6
Od lewej: Donald Peterson, Paul Weitz, Story Musgrave, Karol Bobko
Dowódca

Paul Weitz

Start
Miejsce startu

Stany Zjednoczone, KSC, LC39-A

Początek misji

4 kwietnia 1983 18:30 UTC

Orbita okołoziemska
Apogeum

295 km

Perygeum

288 km

Okres orbitalny

90,4 min

Inklinacja orbity

28,5°

Lądowanie
Miejsce lądowania

Edwards AFB

Lądowanie

9 kwietnia 1983 18:53 UTC

Czas trwania misji

5 dni, 0 godz, 23 min, 42 sek

Przebyta odległość

3 370 437 km

Liczba okrążeń Ziemi

81

Program lotów wahadłowców

Załoga edytuj

źródło[1][2]
*(liczba w nawiasie oznacza liczbę lotów odbytych przez każdego z astronautów)

Parametry misji edytuj

Cel misji edytuj

Pierwszy lot nowego wahadłowca Challenger, umieszczenie na orbicie satelity telekomunikacyjnego TDRS-1 (Tracking and Data Relay Satellite) oraz pierwszy kosmiczny spacer (EVA) załogi promu kosmicznego[1].

 
Musgrave podczas EVA

Spacer kosmiczny edytuj

źródło[1]
  • Musgrave i Peterson – EVA 1
    • Początek EVA 1: 7 kwietnia 1983
    • Koniec EVA 1: 8 kwietnia 1983
    • Czas trwania: 4 godz. 17 min

Misja edytuj

źródło[3]

Start przewidziany początkowo na 20 stycznia 1983 roku był trzykrotnie odkładany; dwukrotnie z powodu usterek technicznych (przeciek paliwa) i za trzecim razem ze względu na szalejącą przed startem burzę piaskową, która spowodowała przedostanie się pyłu do niektórych urządzeń pomiarowych, znajdujących się na pokładzie wahadłowca. Ostatecznie wahadłowiec wystartował 4 kwietnia 1983 roku. Była to pierwsza misja drugiego po Columbii wahadłowca. Podczas startu po raz pierwszy zastosowano nowy, lżejszy główny zbiornik paliwa, a także nowe, lżejsze rakiety pomocnicze SRB. Głównym celem misji było wyniesienie na orbitę geostacjonarną pierwszego satelity komunikacyjnego systemu TDRSS, którego zadaniem jest zapewnienie komunikacji między satelitami rządowymi USA, wahadłowcami a stacjami naziemnymi. Satelita miał się ustabilizować na 41° długości geograficznej zachodniej. Orbita stacjonarna została osiągnięta dopiero po kilku miesiącach, dzięki wielu interwencjom zdalnym i próbom uruchomienia silników korekcyjnych przez naziemną stację oraz po zużyciu prawie całego zapasu posiadanego paliwa. Przyczyną był defekt rakiety napędowej IUS. Inne zaplanowane prace i badania dotyczące m.in. produkcji ultraczystych lekarstw w warunkach nieważkości zostały zrealizowane.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c d Tomáš Přibyl: Dzień, w którym nie wróciła COLUMBIA. Bielsko-Biała: Wydawnictwo >DEBIT<, 2003, s. 157. ISBN 83-7167-224-1.
  2. Robert Godwin: Space Shuttle. Warszawa: Prószyński Media Sp. z o.o., 2011, s. 51, seria: Historia podboju Kosmosu. ISBN 978-83-7648-973-5.
  3. Władysław Geisler. Kosmiczne loty załogowe w roku 1983. „Astronautyka”. 2 (132), s. 9, 1983. Polskie Towarzystwo Astronautyczne. (pol.). 

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj