Samoistne podciśnienie śródczaszkowe
Samoistne podciśnienie śródczaszkowe (choroba Schaltenbranda) – choroba o niewyjaśnionej etiologii i patogenezie, której istotą jest nagłe zmniejszanie się objętości płynu mózgowo-rdzeniowego i obniżenie ciśnienia śródczaszkowego. Związane z podciśnieniem śródczaszkowym objawy to bóle głowy, nudności i wymioty, o nagłym początku. Charakterystyczne jest ustępowanie objawów w pozycji leżącej i ich nawrót przy pionizacji. Inne objawy to zawroty głowy, szumy uszne, zaburzenia widzenia, niekiedy ograniczenie pola widzenia. Mogą być obecne dyskretne objawy oponowe i niedowład nerwów odwodzących. Chorobę opisał niemiecki neurolog Georg Schaltenbrand w 1938 roku[1].
Przypisy edytuj
- ↑ Schaltenbrand G. Neure anshaungun zur pathophysiologie der liquorzirkulation. Zentrabl Neurochir 1938;3:290–300
Bibliografia edytuj
- Choroby układu nerwowego. Wojciech Kozubski, Paweł P. Liberski (red.). Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2004, s. 487. ISBN 83-200-2636-9.
- Neurologia. Podręcznik dla studentów medycyny. Wojciech Kozubski, Paweł P. Liberski (red.). Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2006. ISBN 83-200-3244-X.
