Schipperkerasa psa, należąca do grupy psów pasterskich i zaganiających, zaklasyfikowana do sekcji psów pasterskich (owczarskich). Według klasyfikacji FCI nie podlega próbom pracy[4]; na wystawach pod patronatem FCI psy tej rasy sędziowane ubiegają się o jeden CACIB na płeć. Zgodnie z klasyfikacją amerykańską, należy do grupy psów użytkowych[5]. Typ lisowaty[1].

Schipperke
Ilustracja
Schipperke
Kraj patronacki

Belgia

Kraj pochodzenia

Flandria[1]

Wymiary
Wysokość

psy (27,5-32,5)
suki (25-30)[2]

Masa

5,4-7,3 kg[3]

Klasyfikacja
FCI

Grupa I, Sekcja 1,
nr wzorca 83

AKC

Non-sporting

ANKC

Grupa 7 – Non-sporting

CKC

Grupa 6 – Non-sporting

KC(UK)

Utility

NZKC

Non-sporting

UKC

Grupa 8 – Companion Dog

Wzorce rasy

Krótki rys historyczny

edytuj

Psy typu schipperke istniały od dawna na terenach dzisiejszej Belgii, towarzysząc żeglarzom śródlądowym na ich łodziach. Zanim jednak trafiły na łodzie, były psami stróżującymi w domostwach mieszczan, pomagając im zwalczać gryzonie.
Przed pierwszą wojną światową w Belgii rozkwitała hodowla tej rasy, ustalony wzorzec obejmował psy czarne i bez ogona, o średniej wielkości. Belgowie bardzo wiele tych psów eksportowali na Wyspy Brytyjskie i do Stanów Zjednoczonych. Zwłaszcza Anglicy nie byli wierni hodowli według wzorca przyjętego w Belgii, otrzymując psy na przykład maści kremowej. Po drugiej wojnie światowej nastąpił regres w hodowli na kontynencie europejskim, po dziś dzień aktywnymi klubami schipperke są jedynie kluby w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii.

Użytkowość

edytuj

Współcześnie schipperke jest psem reprezentacyjnym, zachował jednak wiele ze swych cech użytkowych, takich jak umiejętność stróżowania i niestrudzonego polowania na mniejsze gryzonie.

Temperament

edytuj

Jak w przypadku psów stróżujących, są bardzo czujne, wierne, ciekawe wszystkiego, co dzieje się w domostwie, wręcz wścibskie[3]. Bardzo wesołe i radosne. Uwielbiają zabawę i ruch. Są inteligentne, chętne do nauki. Szybko rozumieją wydawane polecenia. To psy idealne do życia w mieście, jak i na terenach podmiejskich. Psy idealne do psich sportów, np. agility

 
Para schipperke'ów

Budowa

edytuj

Psy o kształcie ciała kwadratowym, co było konsekwencją minimalizowania wymiarów psa początkowo średniej wielkości. Kątowanie tylnych kończyn jest strome, a kufa szpiczasta.

Szata i umaszczenie

edytuj

Czarne, w Stanach Zjednoczonych dopuszczalne także osobniki o jasnym umaszczeniu.

Utrzymanie

edytuj

Psy nie wymagają regularnego czesania i pielęgnacji, nadają się do niewielkich mieszkań, ale lubią długie spacery.

Popularność w Polsce

edytuj

W Polsce psy rasy Schipperke są mało znane.

Przypisy

edytuj
  1. a b Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. s. 43.
  2. Palmer 1995 ↓, s. 29.
  3. a b David Taylor: Księga psów. s. 120-121.
  4. Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 73.
  5. Ammy Marder, Debra Horwitz: Nasz pies. Poradnik dla właścicieli psów. s. 191.

Bibliografia

edytuj
  • Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. Warszawa: Dom Wydawniczy "Bellona", 2001. ISBN 83-11-09354-7.
  • Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
  • Eva Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: Oficyna Wydawnicza MULTICO, 1998, s. 49. ISBN 83-7073-122-8.
  • Ammy Marder, Debra Horwitz: Nasz pies. Poradnik dla właścicieli psów. Warszawa: Książka i Wiedza, 1999. ISBN 83-05-13030-4.
  • Joan Palmer: Psy rasowe; 235 ras; pochodzenie rasy, pielęgnacja, szkolenie, przygotowanie do pokazów. Warszawa: Agencja Elipsa, 1995. ISBN 83-85152-709.
  • David Taylor: Księga psów. Warszawa: Świat Książki, 1995. ISBN 83-7129-102-7.

Linki zewnętrzne

edytuj

Wzorzec rasy