Wikipedia

Schronisko w Rogożowej Grani Górne

Schronisko w Rogożowej Grani Górne – schron jaskiniowy znajdujący się na wzniesieniu Rogożowej Skały[1], w miejscowości Przeginia, w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Jerzmanowice-Przeginia[2]. Położone jest w najwyższej części Doliny Czubrówki na Wyżynie Olkuskiej w obrębie Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej[3].

Schronisko w Rogożowej Grani Górne
Plan jaskini
Plan jaskini
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Położenie

Przeginia, Rogożowa Skała

Właściciel

prywatny

Długość

3,1 m

Deniwelacja

0

Wysokość otworów
nad dnem doliny

ok. 438 m

Ekspozycja otworów

ku południowemu wschodowi

Kod

J.Olk.I-09.55

Położenie na mapie gminy Jerzmanowice-Przeginia
Mapa konturowa gminy Jerzmanowice-Przeginia, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Schronisko w Rogożowej Grani Górne”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Schronisko w Rogożowej Grani Górne”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Schronisko w Rogożowej Grani Górne”
Położenie na mapie powiatu krakowskiego
Mapa konturowa powiatu krakowskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Schronisko w Rogożowej Grani Górne”
Ziemia50°13′54″N 19°42′33″E/50,231722 19,709139
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Otwór
Korytarzyk

Opis schroniska

edytuj

Znajduje się w szczytowej partii grani na północnym końcu wzniesienia Rogożowej Skały i jest najdalej na północ wysuniętym schroniskiem w masywie tej skały. Nieco na południe i nieco niżej znajduje się Schronisko w Rogożowej Grani Dolne[1].

Schronisko w Rogożowej Grani Górne ma jeden otwór o południowo-wschodniej ekspozycji. Powstało na szczelinowym, skośnym pęknięciu skały. Cały masyw skały jest w tym miejscu silnie spękany. Za otworem ciągnie się szczelinowy, ślepo kończący się korytarzyk o długości około 3 m[1].

Schronisko powstało w wapieniach z jury późnej. Brak w nim nacieków. Namulisko złożone ze skalnego rumoszu, próchnicy i śmieci. Klimat schroniska jest uzależniony od środowiska zewnętrznego. Jest w całości oświetlone rozproszonym światłem słonecznym. Na ścianach rozwijają się glony, ze zwierząt obserwowano muchówki[1].

Historia dokumentacji

edytuj

Schronisko zapewne było znane od dawna, jednak w literaturze nie publikowane. Zmierzyli go w lipcu 2014 r. M. Kozioł i A. Polonius. Plan opracował A. Polonius[1].

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b c d e Adam Polonius, Schronisko w Rogożowej Grani Dolne [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2019-06-02].
  2. ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i lotnicza [online] [dostęp 2019-02-03].
  3. ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Schronisko_w_Rogożowej_Grani_Górne&oldid=58419304”