Scinax boesemani

	Scinax boesemani
	(Goin, 1966)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	płazy
Rząd	płazy bezogonowe
Podrząd	Neobatrachia
Rodzina	rzekotkowate
Podrodzina	Hylinae
Rodzaj	Scinax
Gatunek	Scinax boesemani
Synonimy
	Scinax boesemani Duellman and Wiens, 1992
	Scinax boesemani Duellman and Wiens, 1992
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Scinax boesemani – gatunek płaza bezogonowego wchodzący w skład rodziny rzekotkowatych.

Morfologia edytuj

Występuje dymorfizm płciowy, gdyż samice, osiągające 3,2 cm długości, przerastają samce, które zazwyczaj mieszczą się w przedziale 2,8-3,1 mm^[4].

Płaz ten posiada pomarańczowobrązową grzbietową stronę ciała, na której może pojawić się plamkowanie, podczas gdy jego brzuch zachowuje barwę białą z zażółconym regionem gardła^[4]. Wspomnieć należy także o ciemnej kresie przebiegającej pomiędzy nozdrzem i bębenkiem (tympanum)^[4]. Dzięki niej można odróżnić go od pokrewnego gatunku umieszczanego w tym samym rodzaju, Scinax ruber, charakteryzującego się też pomarańczowym plamkowaniem na grzbietowej stronie ciała^[4].

Występowanie edytuj

Zwierzę to zamieszkuje całe terytoria Gujany Francuskiej i Surinamu, w Gujanie nie osiąga północno-zachodniej granicy kraju^[5]. Zajmuje środkową i południową Wenezuelę, być może wschodnią Kolumbię (tereny przygraniczne), zasięg występowania zahacza też prawdopodobnie o Peru, czego nie potwierdzono, jednakże największą jego część stanowi północna i środkowa Brazylia^[5]^[3]. Wśród krajów, gdzie obecności płaza nie udowodniono, wymienia się także Boliwię^[3].

Płaz zasiedla lasy deszczowe i ich skraje, zwłaszcza w otoczeniu zwykle okresowych zbiorników wodnych^[3] i strumieni^[4]. Radzi obie dobrze w lasach zmodyfikowanych działalnością ludzką^[3].

Behawior i rozmnażanie edytuj

Prowadzi nadrzewny tryb życia^[4]. Jego aktywność przypada na noc^[4]. Nawoływania samców odbywają się wśród roślinności w bliskości wspomnianego zbiornika wody^[3].

Sezon reprodukcyjny, zaczynając się w listopadzie, trwa do maja, co przypada na porę deszczową^[4]. Rozwój jaj, składanych w gronach po 600^[4], przebiega w wodzie, gdzie wylęga się z nich kijanka^[3].

Status edytuj

Zwierzę jest pospolite, a jego populacja stabilna, nie zmniejsza się^[3].

IUCN wymienia tylko lokalne zagrożenia, jak utrata środowiska naturalnego i pożary, zaznaczając tym samym, że globalnie nie jest on zagrożony^[3].

Przypisy edytuj

↑ Scinax boesemani, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ Darrel Frost Frost: Amphibian Species of the World 5.3, an Online Reference. Amerykańskie Muzeum Historii Naturalnej. [dostęp 2009-09-02]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Scinax boesemani, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Albertina P. Lima, William E. Magnusson, Marcelo Menin, Luciana K. Erdtmann, Domingos J. Rodrigues, Claudia Keller, Walter Hödl: Scinax boesemani. AMPHIBIAWEB, 2007-11-28. [dostęp 2009-09-02]. (ang.).
↑ ^a ^b Miguel TrefautM.T. Rodrigues Miguel TrefautM.T., AbrahamA. Mijares AbrahamA., Scinax boesemani, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2009-09-02] (ang.).

[itis-1] Scinax boesemani, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[2] Darrel Frost Frost: Amphibian Species of the World 5.3, an Online Reference. Amerykańskie Muzeum Historii Naturalnej. [dostęp 2009-09-02]. (ang.).

[iucn-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Scinax boesemani, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[AW-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Albertina P. Lima, William E. Magnusson, Marcelo Menin, Luciana K. Erdtmann, Domingos J. Rodrigues, Claudia Keller, Walter Hödl: Scinax boesemani. AMPHIBIAWEB, 2007-11-28. [dostęp 2009-09-02]. (ang.).

[Imapa-5] Miguel TrefautM.T. Rodrigues Miguel TrefautM.T., AbrahamA. Mijares AbrahamA., Scinax boesemani, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2009-09-02] (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]