Jianzhi Sengcan

trzeci patriarcha buddyzmu zen
(Przekierowano z Sengcan)

Jianzhi Sengcan (chiń. 鑑智僧璨, Wade-Giles Chien-chih Seng-ts’an, kor. Sŭngch’an; jap. Konchi Sōsan; wiet. Tăng Xán; ur. ok. 529, zm. 613[1]) – był trzecim patriarchą (chiń. sanzu 三祖) buddyzmu chan jako następca Huike, przed Daoxinem.

Jianzhi Sengcan
鑑智僧璨
Ilustracja
III Patriarcha Jianzhi Sengcan
Data urodzenia

529

Data śmierci

613

Szkoła

chan

Linia przekazu
Dharmy zen

patriarchalna

Nauczyciel

Dazu Huike

Następca

Dayi Daoxin

Zakon

chan

Honorowy tytuł lub imię pośmiertne

Trzeci Patriarcha

Życiorys

edytuj

O jego życiu zachowało się tak mało informacji, że niektórzy badacze w ogóle wątpią w jego istnienie[2].

Praktykował u mistrza Huikego przez 6 lat. Po otrzymaniu od niego przekazu Dharmy, mistrz Sengcam przebywał na górze Wangong w Shuzhou.

W latach 574–577 władca Wu z dynastii Zhou postanowił prawie całkowicie zniszczyć buddyzm. Zamknięto klasztory, niszczono wszelkie teksty buddyjskie i posągi, siłą zmuszano do mnichów i mniszki do rezygnacji ze stanu mnisiego. Prawdopodobnie wtedy mogły ulec zniszczeniu wszelkie materiały związane z Patriarchą[2].

W czasie prześladowań buddyzmu usunął się z publicznego życia i żył wśród świeckich ludzi oraz w górskiej pustelni. Ten okres trwał ponad 10 lat. Był znany z przyjacielskiego nastawienia do wszystkich, współczucia i łagodności[3].

W erze kaihuang (581–600) wraz ze swoim uczniem, późniejszym mistrzem chan Tingiem, przebywał w pustelni na górze Huangong[a].

Przypisuje mu się, jednak zapewne niesłusznie[4], wiersz 信心銘 Xinxin ming (Strofy wiary w Umysł), w których próbował ująć całą naukę chan w jednym krótkim poemacie. Podkreślał niedwoistość i odrzucenie przywiązania do odróżniania i klasyfikowania dokonywanego przez racjonalny umysł.

Jego szczątki spoczywają w pagodzie w klasztorze Qingyuan (乾元寺), zwanym także Klasztorem Trzeciego Patriarchy (Sanzu si 三祖寺), w powiecie Qianshan (潜山县) prowincji Anhui (安徽)[5].

  1. Obecnie Shuzhou w powiecie Qianshan w prow. Anhui.

Przypisy

edytuj
  1. Adamek 2007 ↓, s. 144.
  2. a b Andy Ferguson. Zen’s Chinese Heritage. s. 24.
  3. Heinrich Dumoulin. Zen Buddhism: A History. India and China. Str. 97.
  4. John McRae. The Northern School and the Formation of Early Chan Buddhism. Str. 11.
  5. Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2014-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-07)].

Bibliografia

edytuj
  • Andy Ferguson: Zen’s Chinese Heritage. Boston: Wisdom Publications, 2000, s. 24–25. ISBN 0-86171-163-7.
  • John R. McRae: The Northern School and the Formation of Early Chan Buddhism. Honolulu: University of Hawaii Press, 1986, s. 393. ISBN 0-8248-1056-2.
  • Wendi L. Adamek: The Mystique of Transmission. On Early Chan History nad Its Contexts. Nowy York: Columbia University Press, 2007, s. 578. ISBN 978-0-231-13664-8.

Linki zewnętrzne

edytuj