Seria międzywydawnicza
Pomóż nam go sprawdzić: oceń zgłoszoną nominację.
Seria międzywydawnicza – seria wydawnicza, w której poszczególne tomy ukazują się nakładem więcej niż jednego wydawcy.
Lucjan Biliński pisze, że w okresie PRL przedsięwzięcia międzywydawnicze „przyczyniały się do powstawania dużych, niekiedy wręcz masowych, nakładów”[1]. Autor wspomina także, że tego typu serie obejmują „wartościowe i poszukiwane na rynku czytelniczym tytuły”[2]. Potwierdza to Elżbieta Jamróz-Stolarska, pisząc, że serie międzywydawnicze były atrakcyjne, „ponieważ dawały możliwość publikowania poszczególnych tytułów w niezwykle wysokich nakładach” (niektóre pozycje nawet do 200 tys. egz.)[3].
W przypadku serii „Biblioteka Młodych”, którą utworzono z okazji 30-lecia PRL, inicjatorem był państwowy Naczelny Zarząd Wydawnictw, a „listę tytułów typowała specjalna komisja, w której skład wchodzili m .in. przedstawiciele organizacji młodzieżowych oraz Ministerstwa Oświaty i Wychowania”[3]. Koordynatorem serii było wydawnictwo „Nasza Księgarnia”, a pozycje wydawały takie oficyny, jak: „Czytelnik”, Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, Wydawnictwo Harcerskie Horyzonty, Wydawnictwo Poznańskie, Wydawnictwo Lubelskie, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Wydawnictwo „Śląsk”, Wydawnictwo Iskry, Wydawnictwo MON[4].
Z kolei „Biblioteka Literatury Faktu XXX-lecia” prezentowała teksty najwybitniejszych twórców polskiego reportażu[5].
Czysto propagandową inicjatywą wydaje się dziś seria „Biblioteka Zwycięstwa”, nie tylko międzywydawnicza, ale nawet międzynarodowa, w ramach której oficyny krajów bloku wschodniego wydawały „najwybitniejsze książki powstałe w krajach socjalistycznych w okresie powojennym, poświęcone tematyce antyhitlerowskiej”[6].
W okresie III RP powstała seria „Kanon na koniec wieku”, w której wyboru wydanych pozycji dokonali uczestnicy plebiscytu zorganizowanego przez dziennik „Rzeczpospolita”[7].
Polskie serie międzywydawnicze
edytuj- Biblioteka Klasyki Polskiej i Obcej
- Biblioteka Młodych
- Biblioteka Literatury XXX-lecia
- Biblioteka Literatury Faktu XXX-lecia
- Biblioteka Powszechna
- Klasyka Młodych
- Kolekcja Polskiej Literatury Współczesnej
- Kanon na koniec wieku
Źródło: Zarys rozwoju ruchu wydawniczego w Polsce Ludowej[2], Serie literackie dla dzieci i młodzieży w Polsce w latach 1945–1989[3]
Przypisy
edytuj- ↑ Lucjan Biliński: Instytucje wydawnicze i dystrybucja książki w Polsce. Warszawa: Centralna Biblioteka Wojskowa, 1975, s. 30.
- ↑ a b Lucjan Biliński: Zarys rozwoju ruchu wydawniczego w Polsce Ludowej. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1977, s. 95.
- ↑ a b c Elżbieta Jamróz-Stolarska: Serie literackie dla dzieci i młodzieży w Polsce w latach 1945–1989. Produkcja wydawnicza i ukształtowanie edytorskie. Warszawa: Wydawnictwo Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich, 2014, s. 124. ISBN 978-83-64203-18-3.
- ↑ Nowy słownik literatury dla dzieci i młodzieży. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1984, s. 396. ISBN 83-214-0305-0.
- ↑ Urszula Kowalewska. Rola polskich serii książkowych na przykładzie serii Państwowego Wydawnictwa "Iskry" w latach 1956-1992. „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Librorum”. 15, s. 108, 2010. Łódź: Uniwersytet Łódzki. ISSN 0860-7435. [dostęp 2024-07-17].
- ↑ Lucjan Biliński: Instytucje wydawnicze i dystrybucja książki w Polsce. Warszawa: Centralna Biblioteka Wojskowa, 1975, s. 31.
- ↑ Katarzyna Furkacz: Polski reportaż książkowy: przemiany i adaptacje. Katowice: Uniwersytet Śląski, 2019, s. 116. ISBN 978-83-226-3549-0.