Serie widmowe wodoru

Widmo wodoru – serie linii widmowych powstających w wodorze:

  • powstają w wyniku emisji fotonów (np. w rozgrzanym gazie) – widma emisyjne – jasne prążki w widmie,
  • powstają w wyniku absorpcji fotonów (promieniowanie o widmie ciągłym przechodzące przez gaz) – widma absorpcyjne – ciemne prążki na tle widma ciągłego (fotony z widma ciągłego „pasujące” do przejść są absorbowane, a następnie emitowane – w całości lub w postaci serii przejść – we wszystkich kierunkach, a więc ich intensywność w wiązce wzbudzającej maleje).

Ogólny wzór na długość fali fotonu odpowiadającego przejściu pomiędzy dwiema powłokami w atomie wodoru:

gdzie:

długość fali promieniowania w serii,
– główna liczba kwantowa orbitalu docelowego,
główna liczba kwantowa orbitalu, z którego następuje przejście,
stała Rydberga:

gdzie:

– masa elektronu,
ładunek elementarny (ładunek elektronu),
stała Plancka,
prędkość światła w próżni.
Linie widmowe wodoru, długość fali w skali logarytmicznej

Serie widmowe w atomie wodoru to, według orbitalu docelowego:

  1. seria Lymana, przejście na orbital n = 1 (inaczej seria K)
  2. seria Balmera, przejście na orbital n = 2 (inaczej seria L)
  3. seria Paschena, przejście na orbital n = 3 (inaczej seria M)
  4. seria Bracketta, przejście na orbital n = 4 (inaczej seria N)
  5. seria Pfunda, przejście na orbital n = 5 (inaczej seria O)
  6. seria Humphreysa, przejście na orbital n = 6 (inaczej seria P)

Zobacz też

edytuj