Serie widmowe wodoru
Widmo wodoru – serie linii widmowych powstających w wodorze:
- powstają w wyniku emisji fotonów (np. w rozgrzanym gazie) – widma emisyjne – jasne prążki w widmie,
- powstają w wyniku absorpcji fotonów (promieniowanie o widmie ciągłym przechodzące przez gaz) – widma absorpcyjne – ciemne prążki na tle widma ciągłego (fotony z widma ciągłego „pasujące” do przejść są absorbowane, a następnie emitowane – w całości lub w postaci serii przejść – we wszystkich kierunkach, a więc ich intensywność w wiązce wzbudzającej maleje).
Ogólny wzór na długość fali fotonu odpowiadającego przejściu pomiędzy dwiema powłokami w atomie wodoru:
gdzie:
- – długość fali promieniowania w serii,
- – główna liczba kwantowa orbitalu docelowego,
- – główna liczba kwantowa orbitalu, z którego następuje przejście,
- – stała Rydberga:
gdzie:
- – masa elektronu,
- – ładunek elementarny (ładunek elektronu),
- – stała Plancka,
- – prędkość światła w próżni.
Serie widmowe w atomie wodoru to, według orbitalu docelowego:
- seria Lymana, przejście na orbital n = 1 (inaczej seria K)
- seria Balmera, przejście na orbital n = 2 (inaczej seria L)
- seria Paschena, przejście na orbital n = 3 (inaczej seria M)
- seria Bracketta, przejście na orbital n = 4 (inaczej seria N)
- seria Pfunda, przejście na orbital n = 5 (inaczej seria O)
- seria Humphreysa, przejście na orbital n = 6 (inaczej seria P)