Shahin Kolonja

albańsko-osmański nauczyciel, dziennikarz i polityk

Shahin bej Kolonja lub Şahin Teki Kolonya (ur. 1865 lub 1867 w Starje jako Shahin Teki Ypi, zm. 1919 w Konstantynopolu) – albański i osmański nauczyciel, dziennikarz i polityk[1].

Shahin Kolonja
Ilustracja
Shahin Kolonja (lata 80. XIX w.)
Data i miejsce urodzenia

1865 lub 1867
Starje

Data i miejsce śmierci

1919
Konstantynopol

Życiorys edytuj

Uczył się w Korczy, następnie uczęszczał na studia z zakresu ekonomii i administracji cywilnej na uczelni Mejtepi Mylkie w Konstantynopolu[2][3]. Po ich ukończeniu pracował jako nauczyciel w Szkole Rolniczej w Salonikach, gdzie pełnił również funkcję wicedyrektora[2]. W 1893 roku został przeniesiony do gimnazjum państwowego w Edirne[4][5][1], gdzie nauczał języka tureckiego, fizyki, matematyki i astronomii[6][7][8][3][9]; po trzech latach przeniesiono go do Komotini, uczył tam historii, geografii i również języka tureckiego[2]. Podczas pracy w Komotini angażował się w działalność patriotyczną wśród albańskiej ludności poprzez organizację i kolportaż albańskojęzycznych książek oraz czasopism[2][6][7][8][4]. W 1897 roku skierował prośbę do władz osmańskich o zezwolenie na wydawanie albańskojęzycznej gazety, spotkał się z odmową[10][1].

W 1898 roku został kajmakamem wilajetu Manastir, a po dwóch latach funkcję tę pełnił we Wlorze, był również mutasarrifem w regionie Athos[4][11][3][9]. Porzucił pracę urzędnika, był również aresztowany w Manastirze i skazany na 3 lata pozbawienia wolności za działalność patriotyczną[10][1].

Na przełomie XIX i XX wieku zamieszkiwał Konstantynopol, Ateny i Paryż[3]. W 1901 roku przeniósł się do Sofii, gdzie założył czasopismo Drita, dla którego publikował do 1908 roku[12][4][4][1]. Współpracował z Kristem Luarasim nad działalnością na rzecz rozbudzenia świadomości narodowej Albańczyków[4]; założona w 1897 roku przez Luarasiego drukarnia Mbrothësia, która wydawała Dritę[3], dodatkowo dane przedsięwzięcie było wspierane finansowo przez Austro-Węgry[13][14][1][3][15][16].

W swoich publikacjach Kolonja zwracał uwagę na sytuację społeczną chłopstwa, krytykował również osmańską arystokrację, mimo iż sam do niej należał[10]. Wspierał działalność albańskich partyzantów działających w Imperium Osmańskim[10]. W 1904 roku opublikował w Dricie przetłumaczoną na język osmański treść manifestu Albańskiego Przebudzenia Narodowego z 1889 roku[17][18][19][1].

Podczas pobytu w Sofii wspierał Mustafę Ragiba, bułgarskiego rewolucjonistę i zwolennika młodoturków[20][1]. Ten, dzięki pomocy Kolonji, wznowił wydawanie swojego czasopisma Efkar-ı Umumiye, które ukazywało się w języku bułgarskim i tureckim; poruszano w nim między innymi temat Albanii[20][1].

Za namową Ibrahima Temo wstąpił do ruchu młodotureckiego[21][22][23][3][24]. Po dokonanej przez nich rewolucji, w 1908 roku jako jeden z 26 Albańczyków uzyskał mandat do osmańskiego parlamentu[25][18][26]; dołączył także do Osmańskiej Partii Wolności[21][22][23][3][24], dwa lata później przeszedł do Osmańskiej Partii Demokratycznej[13][14][1]. Uczestniczył w pierwszym kongresie manastirskim, który odbył się w 1908 roku[27][1][28][29][3].

Rozczarowany polityką prowadzoną przez młodoturków, w 1910 roku kontynuował działalność na rzecz niepodległości Albanii; po 1911 roku prowadził ją głównie w Bukareszcie i Sofii[2][13][14][3]. Po odzyskaniu niepodległości przez Albanię osiadł we Wlorze, którą opuścił w następnym roku po sporze z premierem Ismailem Qemalim, dotyczącym przyszłej sytuacji politycznej Albanii[3]. Ponownie osiadł w Sofii, a w 1915 roku postanowił wrócić do Konstantynopola[1]; wycofał się z życia publicznego i z działalności politycznej[2][13][14][3].

W ostatnich latach życia zmagał się z uzależnieniem od alkoholu[2].

Życie prywatne edytuj

Syn Kahremana Ypi[30] i wnuk Sulejmana Paszy, mutasarrifa Pljevlji[31].

Był żonaty z córką Naima Frashëriego[13][14].

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g h i j k l Shahin Kolonja. prabook.com. (ang.).
  2. a b c d e f g Özdalga 2013 ↓, s. 312-313.
  3. a b c d e f g h i j k l Elsie 2013 ↓, s. 248.
  4. a b c d e f Skëndi 1967 ↓, s. 155-156.
  5. Somel 2001 ↓, s. 128.
  6. a b Vllamasi 2012 ↓, s. 32.
  7. a b Vllamasi 2012 ↓, s. 34.
  8. a b Vllamasi 2012 ↓, s. 52.
  9. a b Elsie 2013 ↓, s. 464.
  10. a b c d Skëndi 1967 ↓, s. 186-187.
  11. Gawrych 2006 ↓, s. 147.
  12. Merlika-Kruja 2011 ↓, s. 427.
  13. a b c d e Özdalga 2013 ↓, s. 294.
  14. a b c d e Özdalga 2013 ↓, s. 315-317.
  15. Bihiku 1980 ↓, s. 33.
  16. Jacques 2009 ↓, s. 299.
  17. Trencsényi i Kopeček 2007 ↓, s. 301.
  18. a b Gawrych 2006 ↓, s. 130.
  19. Hanioğlu 2001 ↓, s. 361.
  20. a b Hanioğlu 2001 ↓, s. 75.
  21. a b Pollo i Puto 1981 ↓, s. 138.
  22. a b Pearson 2004 ↓, s. 2.
  23. a b Elsie 2013 ↓, s. 124.
  24. a b Elsie 2013 ↓, s. 435.
  25. Skëndi 1967 ↓, s. 361.
  26. Pearson 2006 ↓, s. 2.
  27. Skëndi 1967 ↓, s. 370.
  28. Elsie 2005 ↓, s. 76.
  29. Elsie 2010 ↓, s. 89.
  30. Olgun 2018 ↓, s. 187-205.
  31. Özdalga 2013 ↓, s. 315-316.

Bibliografia edytuj