Shattuckit (ang. shattuckite) – minerał z gromady krzemianów łańcuchowych. Należy do grupy minerałów bardzo rzadkich. Do niedawna shattuckit i plancheit były uważane za tożsame minerały[1]. Nazwa pochodzi od nazwy miejsca odkrycia - kopalni Shattuck w Bisbee (Arizona). Jest minerałem wtórnym do malachitu. Często tworzy pseudomorfozy po malachicie, kuprycie, kwarcu, dioptazie[2]. Jest minerałem o barwie od jasnoniebieskiej do ciemnoniebieskiej. Przeświecający do nieprzezroczystego. Połysk szklisty do jedwabistego. Krystalizuje się w układzie rombowym. Kryształy mają pokrój wydłużonych słupów. Łupliwość doskonała w dwóch kierunkach. Przełam nierówny. Skupienie drobnoziarniste, włókniste, rzadziej zbite. Występuje w strefie utleniania rud miedzi. Występowanie: USA - kopalnie Shattuck, Bisbee, Ajo; Zair - Katanga, Namibia - Kunene. Znaczenie głównie kolekcjonerskie. Sporadycznie używany do wyrobu biżuterii, zwykle w formie kaboszonów[3][2].

Shattuckit
Ilustracja
Shattuckit, wielkość: 6,0×4,9×2,9 cm
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny

Cu5(SiO3)4(OH)2

Twardość w skali Mohsa

5,5

Przełam

nierówny

Łupliwość

doskonała w dwóch kierunkach

Układ krystalograficzny

układ rombowy

Gęstość minerału

4.11 g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

od jasnoniebieskiego do ciemnoniebieskiego

Rysa

niebieska

Połysk

matowy do jedwabistego

Współczynnik załamania

(dwójłomność): nα = 1.753, nβ = 1.782, nγ = 1.815

Galeria

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Nikodem Sobczak, Tomasz Sobczak: Wielka encyklopedia kamieni szlachetnych i ozdobnych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 331. ISBN 83-01-12493-8.
  2. a b The mineral shattuckite.
  3. The mineral shattuckite.

Bibliografia

edytuj
  • Nikodem Sobczak, Tomasz Sobczak: Wielka encyklopedia kamieni szlachetnych i ozdobnych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 331. ISBN 83-01-12493-8.

Zobacz też

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj