Plantacja Shirley (Shirley Plantation) – plantacja położona na północnym brzegu rzeki James w stanie Wirginia przy malowniczej odnodze drogi stanowej Nr. 5. Plantacja Shirley jest najstarszą czynną plantacją w Wirginii i najstarszą rodzinną firmą w USA, której początki sięgają 1614. Działalność rozpoczęła w 1648 i do czasu zniesienia niewolnictwa do prac rolnych zatrudnieni byli niewolnicy. W różnych okresach pracowało ich na plantacji od 70 do 90.

Plantacja Shirley
Ilustracja
Budynek główny Shirley Plantation, lipiec 2006
Państwo

 Stany Zjednoczone

Typ budynku

budynek właścicieli plantacji

Styl architektoniczny

georgiański

Rozpoczęcie budowy

ca. 1723

Ukończenie budowy

1738

Położenie na mapie Wirginii
Mapa konturowa Wirginii, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Plantacja Shirley”
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych
Mapa konturowa Stanów Zjednoczonych, po prawej znajduje się punkt z opisem „Plantacja Shirley”
Ziemia37°20′31″N 77°15′39″W/37,341944 -77,260833
Strona internetowa

Ze względu na znaczenie historyczne plantacja Shirley w 1979 została umieszczona w oficjalnym rejestrze zasobów kulturowych USA zasługujących na ochronę (National Register of Historic Places) i w 1970 w National Historic Landmark.

Historia edytuj

 
Główny budynek plantacji Shirley, około 1900–1906. Fotograf: William Henry Jackson

Ziemie plantacji Shirley zostały zasiedlone w 1613 i były przeznaczone pod uprawę tytoniu, który był sprzedawany w kolonii i wysyłany do Anglii. W 1638 ziemia pierwotnie o obszarze 450 akrów została przekazana politykowi z Wirginii Edwardowi Hillowi i stanowiła początek plantacji, która następnie była powiększana przez sukcesywne dokupowanie ziemi. Podczas tzw. rebelii Bacona w 1676, która była zbrojnym wystąpieniem osadników przeciwko gubernatorowi Williamowi Berkeleyowi, plantacja została zajęta przez rebeliantów i splądrowana. Nathaniel Bacon pokazał, że biedni biali i biedni czarni mogą się zjednoczyć w sprawach wspólnych interesów[1]. Po odbudowaniu posiadłości przez Edwarda Hilla II, po bezpotomnej śmierci w wieku 16 lat Edwarda Hilla IV, majątek powrócił do najmłodszej córki Hilla III, Elżbiety, która poślubiła Johna Cartera. Plantacja jest do dnia dzisiejszego w rękach potomków rodziny Hill - Carter.

Dziś Shirley nadal jest działającą plantacją, prywatnym domem rodzinnym, rozwijającą się firmą, National Historic Landmark i bezpośrednim łącznikiem między przeszłością, a teraźniejszością. Piętra domu zajmują członkowie jedenastego pokolenia rodziny właścicieli, a dolna kondygnacja udostępniona jest dla zwiedzających. Specjalne programy, wydarzenia i wystawy przez cały rok[2].

Przypisy edytuj