Sicarius fumosus
Sicarius fumosus – gatunek pająka z rodziny Sicariidae i podrodziny Sicariinae.
Sicarius fumosus | |||
(Nicolet, 1849) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Gromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Infrarząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
Sicarius fumosus | ||
Synonimy | |||
|
Taksonomia
edytujKladogram rodzaju wg
|
Takson ten opisany został po raz pierwszy w 1849 roku przez Hercule’a Nicoleta na podstawie osobników niedorosłych jako dwa osobne gatunki, Thomisoides deformis i Thomisoides fumosa[1]. W 1893 roku Eugène Simon zsynonimizował Thomisoides z rodzajem Sicarius[2], natomiast S. deformis zsynonimizowany został z S. fumosus w 2017 roku przez Ivana Magalhaesa, Antonio Brescovita i Adalberto Santosa[3].
Według wyników analizy filogenetycznej przeprowadzonej przez Magalhaesa, Brescovita i Santosa w 2017 roku gatunek ten zajmuje w obrębie rodzaju pozycję siostrzaną względem kladu tworzonego przez S. crustosus i S. lanuginosus[3].
Morfologia
edytujSamce osiągają od 2,9 do 4,4 mm, a samice od 3,6 do 4,9 mm długości prosomy. Karapaks jest rudobrązowy, zaopatrzony we wzgórki oczne i ma makroszczecinki rozmieszczone przy bocznych krawędziach w wielu szeregach. Ubarwienie szczękoczułków, wargi dolnej i szczęk jest rudobrązowe. Sternum jest sercowate, ścięte, ubarwione pomarańczowo, bez brązowych znaków. Odnóża mają kolor pomarańczowy. Uda uzbrojone są w trzy lub cztery ciernie, białe makroszczecinki oraz mają w częściach przednio-bocznych zygzakowato rozmieszczone szczecinki czarne. Makroszczecinki na udach mają boki równoległe, co odróżnia je od tych u innych gatunków rodzaju. Opistosoma (odwłok) ma barwę brązowawoszarą. Genitalia samicy cechują się spermatekami mającymi od czterech do dziesięciu odgałęzień, przy czym odgałęzienia środkowe są znacznie dłuższe od bocznych i silnie na szczytach poskręcane, a odgałęzień brzusznych brak zupełnie. U samic na wylinkę przed dorosłością obserwuje się prespermateki z odgałęzieniami środkowymi palcowatymi, nieposkręcanymi, ale dłuższymi od odgałęzień bocznych. Nogogłaszczki samca mają długi i zakrzywiony embolus[3].
Ekologia i występowanie
edytujPająk ten zasiedla ciepłolubne zadrzewienia, plaże i suche zakrzewienia rosnące na dużych wysokościach. Znajdowany jest pod kamieniami, skałami, kłodami i wśród korzeni roślin[3].
Gatunek neotropikalny, endemiczny dla Chile. Rozmieszczony jest od południowej części regionu Coquimbo przez regiony Valparaíso, Metropolitalny i O’Higgins po region Maule[3].
Przypisy
edytuj- ↑ H. Nicolet , Aracnidos, [w:] C. Gay (red.), Historia física y política de Chile. Zoología, t. 3, 1849, s. 319-543, DOI: 10.5962/bhl.title.16172 .
- ↑ E. Simon: Histoire naturelle des araignées. Deuxième édition, tome premier. Paris: Roret, 1893, s. 257-488.
- ↑ a b c d e I.L.F. Magalhaes, A.D. Brescovit, A.J. Santos. Phylogeny of Sicariidae spiders (Araneae: Haplogynae), with a monograph on Neotropical Sicarius. „Zoological Journal of the Linnean Society”. 179 (4), s. 767-864, 2017. DOI: 10.1111/zoj.12442.