Sieć niwelacyjnazbiór punktów zaznaczonych w terenie przy wykorzystaniu znaków geodezyjnych (reperów). Wysokości (rzędne) znaków geodezyjnych są wyznaczane pomiarami – najczęściej metodą niwelacji.

Z siecią niwelacyjną wiąże się pojęcie osnowy wysokościowej, w której wysokości punktów określane są względem poziomu morza. W Polsce obowiązującym układem odniesienia jest państwowy układ wysokościowy Kronsztad[1].

Sieć niwelacyjna znajduje swoje zastosowanie w celach gospodarczych, do których można zaliczyć m.in. przygotowywanie map i prace budowlane. Wykorzystywana jest także w celach naukowych takich jak: badania kształtu Ziemi czy badania geodynamiczne[2].

W celu wyrównania sieci niwelacyjnej technicznej wykonujemy następujące czynności:

  1. Szkic i opis elementów sieci
  2. Wyznaczmy błąd średni podwójnej niwelacji ciągu o długości 1km
  3. Układamy macierz wag i ją wyznaczamy
  4. Układamy układ poprawek
  5. Wyznaczamy
    • macierz układu równań normalnych
    • wektor wyrazów wolnych układu równań normalnych
    • wysokości reperów
    • poprawki do zmierzonych przewyższeń
    • przewyższenia wyrównane
    • macierz kowariancji wysokości h
    • macierz błędów średnich wyrównanych wartości przewyższeń
    • macierz błędów średnich poprawek
    • błędy średnie wysokości h
    • błędy średnie wyrównanych wartości przewyższeń
    • błędy średnie poprawek
    • obliczenie sumy PCV potrzebnej do wyznaczenia błędu średniego maksymalnego

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Dz.U. z 2000 r. nr 70, poz. 821
  2. Wielka Encyklopedia PWN, Warszawa 2003, t. 19, s. 86, ISBN 83-01-13357-0 t. 1-30, ISBN 83-01-14113-1 t. 19