Siwarowy Żleb
Siwarowy Żleb lub Sywarowy Żleb – żleb na zachodnich stokach masywu Krokwi w polskich Tatrach Zachodnich. Ma wylot na wysokości ok. 1000 m n.p.m. do dna środkowej części Doliny Białego, tuż poniżej miejsca, gdzie rozdziela się ona na dwie górne części[1]. Wyżej żleb rozgałęzia się na dwie odnogi; jedna podchodzi pod szczyt Krokwi (1378 m), druga pod Siwarowe Siodło. Dnem żlebu spływa niewielki potok i jest to jedyny stały dopływ Białego Potoku[2]. Od południowej strony Siwarowy Żleb ograniczony jest opadającą z Małej Krokwi grzędą zwaną Siwarowe Gazdowskie, od północy grzędą Siwarowe Pańskie[1]. Długość żlebu wynosi około 700 m.
Nazwa żlebu i inne nazwy w jego otoczeniu pochodzą od słowa sýwar (szuwar), oznaczającego w podhalańskiej gwarze rosnące na podmokłych terenach kwaśne trawy, turzyce i sity[3]. Dawniej zbocza Doliny Białego były wypasane, wchodziły w skład Hali Białe i okolice Siwarowego Żlebu były bardziej trawiaste[4] Po zniesieniu pasterstwa stopniowo zarastają lasem. Dolina Białego wraz z Siwarowym Żlebem znajduje się od 1954 na obszarze ochrony ścisłej Regle Zakopiańskie[5]. Rośnie tutaj rzadka w Polsce sosna drzewokosa i również rzadki potrostek alpejski[6].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Tatry Polskie. Mapa turystyczna 1:20 000, Piwniczna: Agencja Wydawnicza „WiT” S.c., 2009, ISBN 83-89580-00-4.
- ↑ A. Szczepanek, Dolina Białego, Sarnia Skała. Ścieżka przyrodnicza im. Stanisława Sokołowskiego, Zakopane: Tatrzański Park Narodowy, 2003.
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Władysław Szafer, Tatrzański Park Narodowy, Zakład Ochrony Przyrody PAN, 1962.
- ↑ Tatry Zachodnie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1: 25 000, Warszawa: Wydawnictwo Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, październik 2009, ISBN 83-87873-36-5.
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirek, Czerwona księga Karpat Polskich, Warszawa: Instytut Botaniki PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-71-6.