Skoruszowa Turnia
Skoruszowa Turnia (słow. Skorušiniakova veža[1], 1806 m[2]) – turnia w głównej grani Młynarza w słowackich Tatrach Wysokich. Znajduje się pomiędzy Pośrednią Skoruszową Przełęczą (Prostredné skorušie sedlo, 1730 m) a Wyżnią Skoruszową Przełęczą (Vyšné skorušie sedlo, 1797 m)[3]. Między turnią a Wyżnią Skoruszową Przełęczą znajdują się jeszcze obiekty o niewielkich wysokościach względnych: Skoruszowe Wrótka (Sedlo pod Skorušiniakom) i Skoruszowa Turniczka (Skorušiniakova vežička). Pośrednia Skoruszowa Przełęcz oddziela szczyt od pięciu turni o wspólnej nazwie Anioły (Anjely)[4].
.jpg)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
1806 m n.p.m. |
| Pierwsze wejście |
27 sierpnia 1914 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°12′07,2″N 20°05′56,7″E/49,202000 20,099083
| |
Jest to najwyżej położony szczyt północnej, końcowej części grani Młynarza. Ma trzy wyraźne wierzchołki. Dwa najwyższe (południowy i środkowy) oddzielone są przełączką Skoruszowa Szczerbina. Na wschód opada z nich prawie pionowa ściana o wysokości około 150 m. Znajduje się w zlewni Skoruszowego Żlebu. Ścianę tę przecina wąski komin opadający ze Skoruszowej Szczerbiny. Z niższego wierzchołka północnego opada na północny zachód długa grzęda podcięta pionowymi ściankami
Pierwsze odnotowane wejścia turystyczne (drogą nr 1) – Alfréd Grósz, Gyula Hefty, podczas przejścia grani Skoruśniaka – 27 sierpnia 1914 r.[3]
Drogi wspinaczkowe
edytuj- Południową granią; 0 w skali tatrzańskiej, 30 min,
- Prawą częścią zachodniego zbocza; 0, 30 min,
- Lewą częścią zachodniego zbocza; 0, 30 min,
- Północną granią; I, 30 min,
- Prawym żlebem wschodniego zbocza; 2 godz. 30 min,
- W samo południe (kominem na Skoruszową Szczerbinę); IV+, A2, 7 godz.[4]
Cały masyw Młynarza znajduje się obecnie na obszarze ochrony ścisłej TANAP-u i jest zamknięty dla turystów i taterników[4].
Przypisy
edytuj- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2020-02-21] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
- ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online].
- ↑ a b Witold Henryk Paryski, Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Żabia Przełęcz Wyżnia – Żabia Czuba, t. 7, Warszawa: Sport i Turystyka, 1954.
- ↑ a b c Władysław Cywiński, Grań Żabiego, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 1999, ISBN 83-7104-024-5.