Solownia (niem.: Salzfähre[2], śl.: Solownia[3]) – dzielnica miasta Zdzieszowice[4], położona w Polsce, w województwie opolskim, w powiecie krapkowickim, w gminie Zdzieszowice. Do 1945 roku Rokicie znajdowało się na terenach niemieckich. W latach 1975–1998 Solownia administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.

Solownia
Osiedle Zdzieszowic
Państwo

 Polska

Województwo

 opolskie

Powiat

krapkowicki

Gmina

Zdzieszowice

Miasto

Zdzieszowice

SIMC

0966062

Strefa numeracyjna

77

Kod pocztowy

47-330 Zdzieszowice[1]

Położenie na mapie Zdzieszowic
Mapa konturowa Zdzieszowic, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Solownia”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Solownia”
Położenie na mapie województwa opolskiego
Mapa konturowa województwa opolskiego, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Solownia”
Położenie na mapie powiatu krapkowickiego
Mapa konturowa powiatu krapkowickiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Solownia”
Położenie na mapie gminy Zdzieszowice
Mapa konturowa gminy Zdzieszowice, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Solownia”
Ziemia50°24′47″N 18°06′34″E/50,413112 18,109578

Solownia położona jest na 108 kilometrze biegu rzeki Odry[5]. Znajduje się tu kościół, dworzec kolejowy oraz poczta[5]. Dawniej Solownia stanowiła kolonię Zdzieszowic, a położona była w powiecie wielkostrzeleckim[6].

Przypisy edytuj

  1. Baza miejscowości, dostępna w portalu hoga.pl. [dostęp 2009-10-16].
  2. Reinhold Olesch, Der Wortschatz der polnischen Mundart von Sankt Annaberg, Berlin 1958.
  3. Reinhold Olesch, Der Wortschatz der polnischen Mundart von Sankt Annaberg, Berlin 1958. Użyto rozszerzonej wersji alfabetu proponowanego przez Grzegorza Wieczorka oraz Towarzystwo Piastowania Śląskiej Mowy "Danga".
  4. Das Genealogische Orts-Verzeichnis: Zdzieszowice (stan na 2001-03-28)
  5. a b W oparciu o Dokumenty Google
  6. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, T. XI. Warszawa: nakł. Filipa Sulimierskiego i Władysława Walewskiego, 1880-1914, s. 54.