Spółgłoska zwarto-szczelinowa zadziąsłowa bezdźwięczna

Spółgłoska zwarto-szczelinowa zadziąsłowa bezdźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych, oznaczany w międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA symbolem [ʧ].

Spółgłoska zwarto-szczelinowa zadziąsłowa bezdźwięczna
Numer IPA 103, 134
t͡ʃ
Jednostka znakowa

t​͡​ʃ

Unikod

U+0074 U+0361 U+0283

UTF-8 (hex)

74 cd a1 ca 83

Jednostka znakowa

t​ʃ

Unikod

U+0074 U+0283

UTF-8 (hex)

74 ca 83

ʧ
Jednostka znakowa

ʧ

Unikod

U+02a7

UTF-8 (hex)

ca a7

Inne systemy
X-SAMPA tS
Kirshenbaum tS
Przykład
informacjepomoc
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Artykulacja edytuj

Opis edytuj

W czasie artykulacji tej spółgłoski:

  • modulowany jest strumień powietrza wydychany z płuc, czyli jest to spółgłoska płucna egresywna
  • tylna część podniebienia miękkiego zamyka dostęp do jamy nosowej, jest to spółgłoska ustna
  • prąd powietrza w jamie ustnej uchodzi wzdłuż środkowej linii języka – spółgłoska środkowa
  • koniuszek języka i jego brzeżek kontaktuje się tuż za górnymi dziąsłami – jest to spółgłoska zadziąsłowa.
  • dochodzi do całkowitego zablokowania przepływu powietrza przez jamę ustną i nosową, a następnie do przejścia bezpośrednio, bez plozji, do spółgłoski [ʃ].
  • wiązadła głosowe nie drgają, spółgłoska ta jest bezdźwięczna

Warianty edytuj

Przykłady edytuj