Spółgłoska zwarto-szczelinowa zadziąsłowa bezdźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych, oznaczany w międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA symbolem [ʧ].
| Spółgłoska zwarto-szczelinowa zadziąsłowa bezdźwięczna
|
|
| Numer IPA
|
103, 134
|
|---|
| t͡ʃ
|
| Jednostka znakowa
|
t͡ʃ
|
| Unikod
|
U+0074 U+0361 U+0283
|
| UTF-8 (hex)
|
74 cd a1 ca 83
|
| tʃ
|
| Jednostka znakowa
|
tʃ
|
| Unikod
|
U+0074 U+0283
|
| UTF-8 (hex)
|
74 ca 83
|
| ʧ
|
| Jednostka znakowa
|
ʧ
|
| Unikod
|
U+02a7
|
| UTF-8 (hex)
|
ca a7
|
| Inne systemy
|
| X-SAMPA
|
tS
|
|---|
| Kirshenbaum
|
tS
|
|---|
| Przykład
|
| informacje • pomoc
|
| Obraz znaku
|
|---|
|
|
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.
|
W czasie artykulacji tej spółgłoski:
- modulowany jest strumień powietrza wydychany z płuc, czyli jest to spółgłoska płucna egresywna
- tylna część podniebienia miękkiego zamyka dostęp do jamy nosowej, jest to spółgłoska ustna
- prąd powietrza w jamie ustnej uchodzi wzdłuż środkowej linii języka – spółgłoska środkowa
- koniuszek języka i jego brzeżek kontaktuje się tuż za górnymi dziąsłami – jest to spółgłoska zadziąsłowa.
- dochodzi do całkowitego zablokowania przepływu powietrza przez jamę ustną i nosową, a następnie do przejścia bezpośrednio, bez plozji, do spółgłoski [ʃ].
- wiązadła głosowe nie drgają, spółgłoska ta jest bezdźwięczna
