Francisco António de Almeida

Francisco António de Almeida (ur. ok. 1702 roku, zm. najprawdopodobniej 1 listopada 1755 w Lizbonie) – portugalski kompozytor.

Francisco António de Almeida
Ilustracja
Karykatura Almeidy narysowana przez Piera Leone Ghezziego
Data i miejsce urodzenia

ok. 1702
Crato

Pochodzenie

portugalskie

Data i miejsce śmierci

przypuszczalnie 1 listopada 1755
Lizbona

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor

Dzięki stypendium ufundowanemu przez króla Jana V w latach 1720–1726 kształcił się we Włoszech, podczas pobytu w Rzymie wystawiając dwa oratoria[1]. Po powrocie do Portugalii został zatrudniony jako organista w kaplicy królewskiej, a później także jako nauczyciel dzieci monarchy[2]. Pisał opery utrzymane w stylu włoskiej opera buffa[1][2]. Był pierwszym portugalskim kompozytorem operowym, a jego La pazienza di Socrate z 1733 roku (zachował się z niej tylko III akt) – pierwszym portugalskim dziełem tego gatunku[3]. Kolejnymi dziełami operowymi Almeidy były La finta pazza (1735), Le virtù trionfanti (1738), La Spinalba (1739), L’Ippolito (1752)[3]. Pisał także utwory o charakterze religijnym[2][3]. W swojej twórczości nawiązywał do stylistyki Alessandro Scarlattiego[2][3]. Spora część jego dorobku kompozytorskiego zaginęła[2]. Zaginął podczas wielkiego trzęsienia ziemi w Lizbonie 1 listopada 1755 roku[2].

Przypisy edytuj

  1. a b Companion to Baroque Music. edited by Julie Anne Sadie. Berkeley: University of California Press, 1998, s. 343. ISBN 0-520-21414-5.
  2. a b c d e f Bertil van Boer: Historical Dictionary of Music of the Classical Period. Lanham: Scarecrow Press, 2012, s. 31. ISBN 978-0-8108-7183-0.
  3. a b c d Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 37. ISBN 83-224-0113-2.

Linki zewnętrzne edytuj