Metro w Nowosybirsku
Metro w Nowosybirsku (ros. Новосибирский метрополитен) – system kolei podziemnej w Nowosybirsku. Jest to jedyne metro położone na terenie Syberii i leżące najdalej na wschód metro w Rosji. Rocznie przewozi ok. 70 milionów pasażerów, co stawia je na trzecim miejscu w kraju (po Moskwie i Petersburgu)[2].
| metro | |
 Logo metra | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Lokalizacja | |
| Liczba linii |
2 |
| Lata funkcjonowania |
od 1986 |
| Dzienna liczba pasażerów |
ok. 260 tysięcy[1] |
| Roczna liczba pasażerów |
75,6 mln (2011) |
| Infrastruktura | |
| |
| Długość sieci |
15,9 km[1] |
| Liczba stacji |
13 |
| Tabor | |
| Liczba pojazdów |
92[1] |
| Strona internetowa | |
Historia edytuj
Nowosybirsk jest trzecim pod względem wielkości miastem Federacji Rosyjskiej, z populacją liczącą prawie półtora miliona ludzi. Miasto założone zostało na drodze głównych tras transportowych wiodących w głąb Syberii. Dogodne położenie przyczyniło się do szybkiej ekspansji demograficznej miasta. Pierwsze plany przewidujące budowę metra nakreślone zostały w późnych latach sześćdziesiątych[3], prace konstrukcyjne rozpoczęły się jednak dopiero około 10 lat później (12 maja 1979 roku)[4]. Po prawie siedmiu latach i sześciu miesiącach budowy, 28 grudnia 1985 roku nastąpił techniczny odbiór i zgoda na rozpoczęcie działalności[5], a 7 stycznia 1986 r. triumfalnie otwarto pierwszy odcinek Metra Nowosybirskiego, będącego jedenastym systemem tego typu w Związku Radzieckim i czwartym w Federacji Rosyjskiej[2]. Początkowo metro składało się z jednej linii, która obsługiwała 5 stacji[6]. 31 grudnia 1987 roku otwarto drugą linię, która liczyła wówczas zaledwie 2 stacje[6]. Sukces przyczynił się do rozszerzenia projektu, planowano zbudować docelowo 4 linie o łącznej długości 62 kilometrów. W 1996 roku z w trakcie trwania kampanii prezydenckiej z nowosybirskiego metra korzystał Borys Jelcyn, który podobno nie był z niego do końca zadowolony[6]. Problemy gospodarcze wczesnych lat dziewięćdziesiątych nie pozwoliły na kontynuowanie ambitnych projektów, a budowa kolejnych stacji (oraz plany rozbudowy metra o kolejne linie) zostały wznowione dopiero na początku XXI wieku.
Linie edytuj
Linie istniejące edytuj
| Numer | Nazwa | Otwarcie | Ostatnio otwarta stacja | Rejony miasta | Długość | Liczba stacji |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Linia Leninskaja (Ленинская) | 1986 | 1992 | zajelcowski, centralny, oktiabrskij, leniński | 10,5 km | 8 |
| 2 | Linia Dzierżyńskaja (Дзержинская) | 1987 | 2010 | dzierżyński, żeleznodorożnyj, centralny, oktiabrskij, leniński | 5,4 km | 5 |
| Ogólnie | 15,9 km | 13 | ||||
Linie planowane edytuj
| Numer | Nazwa | Rejony miasta | Długość | Liczba stacji |
|---|---|---|---|---|
| 3 | Linia Kirowskaja (Кировская) | kirowski, leniński | 13,6 km | 8 |
| 4 | Linia Pierwomajskaja (Первомайская) | pierwomajski, dzierżyński, centralny, oktiabrskij | 21,1 km | 12 |
| 5 | Linia Oktiabrskaja (Октябрьская) | oktiabrskij, zajelcowski, dzierżyński, kaliniński, | 21,2 km | 10 |
| Ogólnie | 55,9 km | 30 | ||
Pozostałe informacje edytuj
Architektura, most metra i plany rozwoju edytuj
Architektura stacji utrzymana jest w stylu późnego socrealizmu. Jedna stacja znajduje się na powierzchni ziemi, w pobliżu dwukilometrowego mostu przerzuconego nad rzeką Ob. Most ten uchodzi za najdłuższy zakryty most metra na świecie, liczy 2145 metrów[7]. Rozważano poprowadzenie linii metra w tunelu pod rzeką, lecz ekspertyzy wykazały, że budowa mostu przez Ob będzie tańsza[8]. Budowa trwała w latach 1980-1985, a regularny ruch pasażerski rozpoczął się na początku 1986 roku wraz z otwarciem całego systemu nowosybirskiego metra. Most ten szybko stał się jednym z symboli miasta[2]. Następuje powolna rozbudowa metra. Docelowo cały system ma składać się z 5 linii o łącznej długości 91,4 km[9]. Metro nowosybirskie korzysta z wagonów Serii 81, a jego tabor liczy 92 jednostki[1]. W długofalowych planach rozwoju przewiduje się budowę kolejnych trzech linii metra: Kirowskiej (13,6 km długości i 8 stacji), Pierwomajskiej (21,1 km długości i 12 stacji) oraz Oktiabrskiej (21,2 km długości i 10 stacji)[9].
Inne edytuj
Dokładnie 26 lutego 2011 roku nowosybirskie metro przewiozło swojego dwumiliardowego pasażera[10]. Pasażer miliardowy został przewieziony w 1999 roku, a pasażer numer trzy miliardy jest spodziewany przez zarząd metra około 2019 lub 2020 roku[10].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Nsk-metro.ru: Новосибирский Метрополитен: Технико-экономические показатели. [dostęp 2012-05-08]. (ros.).
- ↑ a b c Nsk-metro.ru: Новосибирский Метрополитен: Метрополитены России. [dostęp 2012-05-08]. (ros.).
- ↑ С.Н. Баландин: Новосибирск: история градостроительства 1945 – 1985 гг.: Глава II. За Индустриализацию Строительства И Решение Жилищной Проблемы. 1955-1970 гг.. [dostęp 2012-05-08]. (ros.).
- ↑ С.Н. Баландин: Новосибирск: история градостроительства 1945 – 1985 гг.: Глава III. На Пути Градостроительных Преобразований. 1970-1980 гг.. [dostęp 2012-05-08]. (ros.).
- ↑ Nsk-metro.ru: Новосибирский Метрополитен: Рождение метро в городе Новосибирске. [dostęp 2012-05-08]. (ros.).
- ↑ a b c Metronsk.narod.ru: МетроЭНСК: История И Общие Сведения. [dostęp 2012-05-08]. (ros.).
- ↑ Metrogoroda.ru: Общая информация о Новосибирском метрополитене. [dostęp 2012-05-08]. (ros.).
- ↑ Metronsk.narod.ru: МетроЭНСК: Метромост. [dostęp 2012-05-08]. (ros.).
- ↑ a b Nsk-metro.ru: Новосибирский Метрополитен: Перспективы развития. [dostęp 2012-05-08]. (ros.).
- ↑ a b News.ngs.ru: Новосибирский метрополитен встретил 2-миллиардного пассажира. [dostęp 2012-05-04]. (ros.).
Linki zewnętrzne edytuj
- Strona Oficjalna
- Informacje na Urbanrail.net
- Schemat linii metra nowosybirskiego z układami torów na stronie www.mrl.ucsb.edu/~yopopov/rrt/trackmaps. mrl.ucsb.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-29)].