Ostryt z Nortumbrii
Ostryt, Osthryth, Ostryð, Osthryd (żyła w VII wieku) – anglosaska księżniczka z Nortumbrii, późniejsza królowa Mercji, czczona jako święta kościoła katolickiego.
| Data i miejsce urodzenia |
VII wiek |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przyczyna śmierci |
morderstwo |
| Tytuł naukowy |
księżniczka Nortumbrii, królowa Mercji |
| Rodzice | |
| Małżeństwo | |
| Dzieci | |
| Krewni i powinowaci |
Aldfrith (brat przyrodni) |
| Czczona przez | |
|---|---|
| Szczególne miejsca kultu |
Ostryt była córką potężnego bretwalda Oswiu i jego trzeciej żony Enfledy, kentyjskiej księżniczki.
Brak bezpośrednich przesłanek w tej kwestii, jednak zdaniem brytyjskiego XVI-wiecznego antykwariusza i historyka, autora "Leland's Collectanea in six volumes", Johna Lelanda, istnieją przesłanki, by przypuszczać, iż jej pierwszym mężem był Eanhere, król Hwicce[1]. Para miała według niego trzech synów: Osrica, Oswalda i Oshere[1]. Teoria ta wyjaśnia, dlaczego w źródłach synowie Ostryt nazywani są "nepotes" Etelreda[2]. Kiedy Etelred uzyskał zwierzchność nad Hwicce, zaopiekował się synami Ostryt i rządził w ich imieniu[1].
Źródła historyczne są natomiast zgodne co do kolejnego męża Ostryt - został nim król Etelred z Mercji. Od samego początku nie było warunków na szczęśliwy związek tej pary[3]. Wynikało to z ich złożonych koligacji rodzinnych i licznych konfliktów w rodzinie:
- siostra Ostryt, Ealflaeda, podejrzewana była o spisek, w wyniku którego miał zginąć jej mąż a jednocześnie brat Etelreda, Peada;
- ojciec Ostryt, Oswiu, był głównym wrogiem Mercji; w bitwie z nim pod Winwaed zginął ojciec Etelreda, Penda;
- brat Ostryt, Egfryt, kontynuował agresywną politykę ojca i zagarnął podległe Mercji królestwo Lindsey;
- w bitwie nad rzeką Trent, między Egfrytem a Etelredem, zginął brat Ostryt, Elfwine[4].
Faktem jest jednak, że para doczekała się co najmniej jednego potomka, Ceolreda. Część historyków przypuszcza, że ich synem był również Ceolwald.
Wśród zachowanych źródeł znajdują się również dowody dotacji Ostryt i Etelreda dla opactwa Bardney w Lindsey[5], tego samego, do którego wstąpił później Etelred. W klasztorze tym Ostryt umieściła doczesne szczątki swego wuja, św. Oswalda. W późniejszym okresie w miejscu tym rozwinął się również kult świętości Etelreda i Ostryt[6].
Ostryt została zamordowana w 697 roku przez nieznanego mercyjskiego szlachcica[3]. Przyczyną zabójstwa mogła być chęć rewanżu za zabójstwo Peady lub stanowiło ono reminiscencję aktualnych napięć między Nortumbrią i Mercją. Możliwe również, że Ostryt była podejrzewana o pomoc synowi w jego staraniach o oderwanie Hwicce od Mercji.
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Prosopography of Anglo-Saxon England: Osthryth
- Beda Czcigodny Historia ecclesiastica gentis Anglorum dostępna w bibliotece cyfrowej
- Barbara Yorke: Królowie i królestwa Anglii w czasach Anglosasów. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009. ISBN 978-83-01-16169-9.
- John Leland: Leland's Collectanea in six volumes. Impensis Gul. & Jo. Richardson, 1770.