Sewer (biskup praski)
Sewer OSB (cz. Šebíř) (zm. 9 grudnia 1067) – czeski mnich, duchowny katolicki, biskup praski od 1030 r.
 Płyta nagrobna biskupa | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce pochówku | |
| Biskup praski | |
| Okres sprawowania |
1031–1067 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Nominacja biskupia |
1030 |
| Sakra biskupia |
1031 |
Życiorys edytuj
Sewer pochodził z czeskiej rodziny szlacheckiej. Od najwcześniejszych lat służył na dworze książęcym jako kapelan księcia Oldrzycha. Później wstąpił do zakonu benedyktynów i wstąpił do klasztoru w Břevnovie. Dzięki poparciu władcy Severus został wybrany po śmierci biskupa praskiego Hizza jego następcą w 1030 r. Dopiero rok później otrzymał inwestyturę cesarską oraz został konsekrowany na biskupa. Powodem rocznego opóźnienia był trwający spór między cesarzem Henrykiem III a księciem czeskim.
W 1035 r. zmarł książę Jaromir, a jego następcą został Brzetysław I[1]. W tym czasie podjęto starania o podniesienie diecezji praskiej do rangi archidiecezji i metropolii, które ostatecznie nie zostały zrealizowane. Sewer założył w 1039 r. klasztor w Sazavie. Rozpoczął wprowadzanie w liturgii obrządku słowiańskiego przez co wszedł w konflikt z arcybiskupem metropolitą mogunckim, który groził biskupowi karami kościelnymi.
W 1038 lub 1039 r. wziął udział w najeździe na Polskę przeprowadzonym przez księcia Brzetysław I grabiąc z Gniezna m.in. relikwie św. Wojciecha[2]. 25 sierpnia 1039 r. zostały one uroczyście złożone w katedrze św. Wita w Pradze na Hradczanach. Od tej pory aż do XX w. dzień ten był obchodzona była uroczystość św. Wojciecha w Czechach. Po najeździe Sewer planował włączenie Śląska w obręb swojej diecezji oraz podjął starania w Rzymie o zdobycie paliusza arcybiskupiego[3].
Popierał następnie cesarza w konflikcie z księciem Brzetysławem przez co uszedł za granicę do Regensburgu, powracając do Czech po załagodzeniu konfliktu w 1041 r. Sewer wrócił do Pragi, gdzie został wkrótce pojmany i uwięziony. Dopiero po dalszych interwencji cesarza, uzyskał wolność.
W 1055 r. następca Brzetysława I, książę Spitygniew II poparł starania Severusa i ufundował kolegiatę w Litomierzycach, a trzy lata później zapoczątkowano budowę nowej katedry na Hradczanach.
W ostatnich latach swojego pontyfikatu jego władza została ograniczona w wyniku utworzenia nowej diecezji dla Moraw w Ołomuńcu. Zmarł w 1067 r.
Przypisy edytuj
- ↑ Słownik władców Europy średniowiecznej, pod red. J. Dobosza i M. Serwańskiego, Poznań 1998, s. 59.
- ↑ Słownik władców Europy średniowiecznej, op. cit., s. 60.
- ↑ Tomasz Jurek. Ryczyn biskupi. Studium z dziejów Kościoła polskiego w XI wieku. „Roczniki historyczne”. LX, s. 50, 1994.
Bibliografia edytuj
- Čapka F. Dějiny zemí Koruny české v datech.
- Frind A., Die Geschichte der Bischöfe und Erzbischöfe von Prag. Calve’sche Universitäts-Buchhandlung, Praga 1873, s. 20–24.