Sława Stećko: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Źródła: int. |
drobne redakcyjne |
||
Linia 5:
Po wojnie osiadła w [[Monachium]], gdzie poznała swojego przyszłego męża [[Jarosław Stećko|Jarosława Stećkę]], szefa OUN, z którym wspólnie założyła [[Antybolszewicki Blok Narodów]]. Po śmierci męża w [[1986]] stanęła na czele OUN. W okresie [[Stan wojenny w Polsce 1981-1983|stanu wojennego]] wspierała [[Polska|polską]] opozycję, organizując zbiórki finansowe. Publicznie głosiła, że Polacy i Ukraińcy powinni traktować wspólną historię tak jak Amerykanie dzieje wojny secesyjnej, tj. z równym sercem do obydwu stron. Odmowę otwarcia [[Cmentarz Orląt Lwowskich|Cmentarza Orląt Lwowskich]] uważała za prowokację ze strony polityków prorosyjskich.
Po odzyskaniu przez Ukrainę niepodległości w [[1991]] wróciła do ojczyzny i założyła partię [[Kongres Ukraińskich Nacjonalistów]], która odwoływała się do tradycji OUN. Od [[1997]] aż do śmierci sprawowała mandat poselski do [[Rada Najwyższa Ukrainy|Rady Najwyższej]], początkowo z okręgu [[Iwano-Frankiwsk]], od [[2002]] z listy krajowej [[Blok Nasza Ukraina|Bloku Nasza Ukraina]], będąc jednocześnie w momencie śmierci najstarszą czynną deputowaną w kraju.
Została pochowana w [[Kijów|Kijowie]].
| |||