Spartakus: Różnice pomiędzy wersjami

Był organizatorem i przywódcą największego w [[Starożytny Rzym|starożytnym Rzymie]] [[powstanie Spartakusa|powstania niewolników]] ([[73 p.n.e.|73]]-71 p.n.e.), w którym wzięło udział około 100 tys. wojowników (niewolników i gladiatorów). W czasie buntu najpierw pokonał strażników, następnie zbiegł ku [[Wezuwiusz]]owi i tam powoli zaczął tworzyć armię złożoną z niewolników i zbiegłych gladiatorów. Pierwszy o jej sile miał przekonać się [[Klaudiusz Glaber]], wysłany przez [[pretor]]a [[Publiusz Warinius|Publiusza Wariniusa]]. Śmierć poniosło wówczas 3000 żołnierzy rzymskich. Powstanie zostało krwawo stłumione przez [[Marek Licyniusz Krassus|Marka Krassusa]]. Spartakus zginął w walce, a jego ciało nie zostało odnalezione. 6 tys. pojmanych powstańców ukrzyżowano{{r|1Co|2Co|3Co}}. Widok zabitych miał być ostrzeżeniem dla innych niewolników.