Pyry (Warszawa)
Pyry, dawniej Pery[2] – dawna kolonia[3], obecnie obszar MSI[4] w dzielnicy Ursynów w Warszawie.
| obszar MSI Warszawy | |
 Kościół Świętych Apostołów Piotra i Pawła | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miasto | |
| Dzielnica | |
| W granicach Warszawy |
15 maja 1951[1] |
Położenie na mapie dzielnicy
| |
Opis edytuj
Geneza nazwy Pyry jest niepewna[2].
Miejscowość była pierwotnie kolonią, założoną pod koniec XVIII wieku na południe od Imielina[3]. Liczyła wtedy kilka gospodarstw[2]. Jej intensywny rozwój nastąpił pod koniec XIX wieku wraz z budową kolejki grójeckiej, która umożliwiała tani i szybki transport płodów rolnych do Warszawy[5]. W 1921 roku w Pyry miały 60 domów i 421 mieszkańców[3].
W okresie międzywojennym Pyry nabrały charakteru letniska[2]. W latach 30. na terenie Lasu Kabackiego wzniesiono kompleks budynków dla Sztabu Głównego Wojska Polskiego, w którym do 1939 mieścił się Referat Niemiecki Biura Szyfrów[6]. Niemcy zajęli Pyry 8 września 1939 roku[7].
Ważniejsze obiekty edytuj
Obiekty nieistniejące edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 5 maja 1951 r. w sprawie zmiany granic miasta stołecznego Warszawy (Dz.U. z 1951 r. nr 27, poz. 199), jako gromada zniesionej gminy Wilanów
- ↑ a b c d Kwiryna Handke: Dzieje Warszawy nazwami pisane. Warszawa: Muzeum Historyczne m.st. Warszawy, 2011, s. 315. ISBN 978-83-62189-08-3.
- ↑ a b c d Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 713. ISBN 83-01-08836-2.
- ↑ Obszary MSI. Dzielnica Ursynów. [w:] Zarząd Dróg Miejskich [on-line]. zdm.waw.pl. [dostęp 2022-04-24].
- ↑ Lech Królikowski: Ursynów wczoraj, dziś, jutro. Warszawa: 2014, s. 60.
- ↑ Enigma. [w:] Centrum Operacji Powietrznych - Dowództwo Komponentu Powietrznego [on-line]. [dostęp 2018-08-16].
- ↑ Jacek Krawczyk: Ursynów wczoraj i dziś. Warszawa: Wydawnictwo Pagina, 2001, s. 61. ISBN 83-86351-37-3.
Bibliografia edytuj
- Encyklopedia Warszawy, Warszawa 1995, s. 713.
Linki zewnętrzne edytuj
- Pyry, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 328.