Seleukos II Kallinikos
Seleukos II Kallinikos (ur. między 265 a 260 p.n.e.[potrzebny przypis], zm. 226 p.n.e.[1]) – władca Syrii starożytnej, czwarty z dynastii Seleucydów[1], panujący w latach 246-226 p.n.e. Był synem Antiocha II Theosa i Laodiki[1].
 Moneta Seleukosa II Kallinikosa z jego wizerunkiem | |
| władca państwa Seleucydów | |
| Okres |
od 246 p.n.e. |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data urodzenia |
między 265 a 260 p.n.e. |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Żona | |
| Dzieci |
Seleukos III Keraunos, |
III wojna syryjska (ok. 246-241 p.n.e.) edytuj
W latach 40. prowadził słabo udokumentowaną wojnę z Ptolemeuszem III, której stawką było panowanie na Bliskim Wschodzie[2]. W trakcie tej wojny Ptolemeusz, na skutek zdrady jednego z poddanych Seleukosa, pojmał i zabił jego matkę Laodikę[2]. Ptolemeusz wyparł też Seleukosa ze znacznych połaci państwa[1]. Seleukos utracił na pewien czas Antiochię, którą zdołał odzyskać około 244 p.n.e.[2], oraz Seleucję[1]. Utrzymał się w Azji Mniejszej[1]. Wojna zakończyła się zawarciem układu około 241 p.n.e.[2] W wyniku tegoż układu Ptolemeusz III czasowo przejął kontrolę nad Seleucją i innymi terenami[2]. Mimo to Seleukos, zdoławszy do pewnego stopnia powstrzymać najazd wroga, nadał sobie tytuł Kallinikos („Zwycięski”)[2].
Wojna Braci (ok. 240-236 p.n.e.) edytuj
W latach późniejszych rozgorzała wojna domowa Seleukosa II z bratem, Antiochem Hieraksem[1], która stanowiła pewnego rodzaju przedłużenie wojny syryjskiej[2]. Konflikt ten nazywany był Wojną Braci[2]. Antioch Hieraks zarządzał Azją Mniejszą, oficjalnie będąc podległy swojemu bratu[2]. Około 242 p.n.e. wykorzystał zaangażowanie Seleukosa w wojnie syryjskiej i ogłosił się niezależnym władcą[2]. Hieraks ok. 239[2], 236[3] lub 235[1] p.n.e. pokonał Seleukosa w bitwie pod Ancyrą. Po tej bitwie Seleukos zawarł pokój z Hieraksem i przekazał mu we władanie ziemie na zachód od gór Taurus[2].
Wyprawa na Wschód edytuj
Andragoras, satrapa Partii oraz Diodotus, satrapa Baktrii i Sogdiany, wykorzystali kłopoty Seleukosa i ogłosili niezależność od jego państwa[2]. Niedługo później Partię najechał koczowniczy lud Parnów, który pokonał Andragorasa i zaczął zagrażać monarchii Seleukosa[2]. Seleukos, po zawarciu pokoju z Hieraksem, ruszył z wyprawą na wschód przeciwko Parnom i zbuntowanym prowincjom[2] Nie doszło do żadnego rozstrzygnięcia, gdyż Arsakes, władca Parnów najprawdopodobniej wycofał się na północ, a Seleukos musiał wrócić na zachód i ponownie mierzyć się ze swoim bratem[2]. Niedoprowadzenie wówczas do rozstrzygnięcia pozwoliło na późniejsze umocnienie się Arsakesa w Partii i zapoczątkowanie przezeń rządów nowej dynastii[2].
Ostatnie lata edytuj
Ostatnie lata panowania Seleukosa II wypełniały walki z bratem, którego ostatecznie zdołał z pomocą sojuszników pokonać[2]. Antioch Hieraks zginął na wygnaniu w Tracji[2]. Seleukos II Kallinikos zginął z kolei w wyniku upadku z konia między 226 a 224 p.n.e.[2] Władzę po nim objął jego najstarszy syn Seleukos III Soter[2].
Rodzina edytuj
Był najstarszym synem Antiocha II Theosa oraz Laodiki[2]. Zarówno jego matka, jak i ojciec byli wnuczętami Seleukosa I Nikatora[2]. Seleukos Kallinikos ożeniony był ze swoją kuzynką, również imieniem Laodika[2]. Dwoje spośród dzieci Seleukosa Kallinikosa było później władcami: Seleukos III Soter oraz Antioch III Wielki[2].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h Seleucus II Callinicus, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2023-02-01] [zarchiwizowane z adresu 2022-12-18] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y Rolf Strootman, Seleucus [online], Encyclopaedia Iranica Online [dostęp 2023-02-01] [zarchiwizowane z adresu 2022-12-03] (ang.).
- ↑ Antiochus Hierax, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2023-01-31] [zarchiwizowane z adresu 2023-01-23] (ang.).