Sojuz 7
Sojuz 7 (kod wywoławczy Буран - Buran, "Burza śnieżna") stanowił część wspólnej misji, wraz ze statkami Sojuz 6 i Sojuz 8, w ramach której trzy pojazdy i siedmiu kosmonautów przebywało na orbicie jednocześnie.
| Dane misji | |
| Indeks COSPAR |
1969-86A |
|---|---|
| Zaangażowani | |
| Pojazd | |
| Statek kosmiczny | |
| Masa pojazdu |
6 570 kg |
| Rakieta nośna | |
| Załoga | |
| Załoga |
Anatolij Filipczenko (1) |
| Start | |
| Miejsce startu | |
| Początek misji |
12 października 1969 (10:44:42 UTC) |
| Orbita okołoziemska | |
| Apogeum |
223 km |
| Perygeum |
210 km |
| Okres orbitalny |
88,8 min |
| Inklinacja orbity |
51,7° |
| Lądowanie | |
| Lądowanie |
17 października 1969 (09:25:05 UTC) |
| Czas trwania misji |
4 d, 22 h, 40 min, 23 s |
| Liczba okrążeń Ziemi |
80 |
| Program Sojuz | |
Załoga edytuj
Podstawowa edytuj
- Anatolij Filipczenko (1) - dowódca
- Władisław Wołkow (1) - inżynier lotu
- Wiktor Gorbatko (1) - specjalista misji
Rezerwowa edytuj
- Władimir Szatałow (2)
- Aleksiej Jelisiejew (2)
- Piotr Kołodin (1)
Druga rezerwowa edytuj
- Andrijan Nikołajew (2)
- Gieorgij Grieczko (1)
- Piotr Kołodin (1)
Opis misji edytuj
Głównym celem misji było połączenie się z kapsułą Sojuz 8 i przeniesienie załogi na jej pokład, tak jak to miało miejsce w wypadku kapsuł Sojuz 4 i Sojuz 5. Załoga Sojuza 6 miała filmować operację.
Misji nie wykonano, przez awarie sprzętu. Źródła radzieckie utrzymywały potem, że nie planowano w ogóle manewru dokowania - wydaje się to jednak mało prawdopodobne - pojazdy były wyposażone w węzły cumownicze, a załoga Sojuza 8 składała się z weteranów wcześniejszego udanego dokowania. Misja ta stanowiła ostatni orbitalny test radzieckiej technologii lotów na Księżyc, i jej niepowodzenie mogło przesądzić o niepowodzeniu całego programu.