Kościół ewangelicki na Podgórzu: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
Runab (dyskusja | edycje)
nowy brudnopis
(Brak różnic)

Wersja z 22:11, 19 wrz 2020

Kościół ewangelicko-unijny na Podgórzu – nieistniejący kościół ewangelicko-unijny budowany w latach 1896–1897, mieszczący się na ulicy Poznańskiej 127. Kościół należał do parafii powstałej w 1893 roku[1].

Kościół ewangelicki na Podgórzu
(nieistniejący)
Państwo

 Polska

Województwo

 kujawsko-pomorskie

Miejscowość

Toruń

Wyznanie

protestanckie

Kościół

ewangelicko-unijny

brak współrzędnych

Architektura

Był to gmach w stylu neogotyckim o wymiarach 30 x 12,8 m i wysokości 6,25–7,6 m. Dach był pokryty papą. Do kościoła przynależała niewielka zakrystia i dwuklasowa szkoła, połączona korytarzem z kościołem. Choć świątynia była odsunięta od głównej ulicy, wejście mieściło się od jej strony[1].

Historia

Kościół budowano w latach 1896–1897. W 1903 roku zaprojektowano plebanię. W 1936 roku rozbudowano szkołę mieszczącą się przy kościele. W 1937 roku ufundowano dzwonnicę[1].

We wrześniu 1939 roku armia niemiecka zbombardowała kościół. Prawdopodobnie w kościele mieściło się stanowisko obrony przeciwlotniczej[2]. W kwietniu 1942 roku Niemcy zarekwirowali dzwony brązowe o wadze od 675 do 1050 kg[3]. W czerwcu 1945 roku dzwony wróciły przeniesiono do Kościoła św. Szczepana (o nie zabiegał również ksiądz Bernard Polzin z parafii św. Apostołów Piotra i Pawła)[2][3]. Pismo w sprawie przydzielenia dzwonów do kościoła św. Szczepana pochodzi z 7 sierpnia 1945 roku[3]. Zburzony budynek rozebrano[2].

Obecnie teren, na którym znajdował się kościół, należy do osoby prywatnej. Na miejscu plebanii mieści się dziś Zespół Opiekuńczo-Leczniczy ss. serafitek[1].

Zobacz też

Przypisy

  1. a b c d Kluczwajd 2018 ↓, s. 112.
  2. a b c Katarzyna Kluczwajd: Wielki wybuch na Podgórzu i straty wojenne [ALBUM RODZINNY]. nowosci.com.pl, 2019-01-26. [dostęp 2020-09-19].
  3. a b c Kozłowski 2003 ↓, s. 152.

Bibliografia

Kategoria:Zniszczone kościoły w Toruniu