Aleksander Jamrozek: Różnice pomiędzy wersjami
nowa strona |
(Brak różnic)
|
Wersja z 21:52, 13 wrz 2021
Aleksander Jamrozek (ur. 18 grudnia 1904 w Malawie, zm. 10 lutego 1942 w Oświęcimiu) – absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego, odznaczony w 1932 roku przez Bratnią Pomoc UJ odznaczeniem Bene meriti.
| Data i miejsce urodzenia |
18 grudnia 194 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
10 lutego 1942 |
| Zawód, zajęcie |
nauczyciel, harcerz |
Życiorys
Absolwent II Gimnazjum Państwowego w Rzeszowie. Studiował i ukończył filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1932 roku zostało mu przyznane odznaczenie Bene meriti[1] dla szczególnie zasłużonych w pracy na rzecz Bratniej Pomocy UJ[2]. Po ukończeniu w 1933 roku studiów pracował jako nauczyciel w gimnazjum w Wieliczce, a potem jako inspektor w Krakowie i na Śląsku Cieszyńskim. W latach 1930–1933 pełnił funkcję zastępcy komendanta Krakowskiej Chorągwi Harcerzy. Został komendantem powołanego 28 września 1938 roku Pogotowia Harcerzy na Śląsku Cieszyńskim, które objęło teren czterech przygranicznych powiatów[3]. Po wybuchu II wojny światowej Jamrozek ps. Wąsik koordynował działalność Szarych Szeregów na Rzeszowczyźnie. Został aresztowany z całą komendą Okręgu Krakowskiego Szarych Szeregów. Był torturowany w więzieniu w Rzeszowie. Wywieziony do obozu koncentracyjnego Auschwitz i tam rozstrzelany[1].
Przypisy
- ↑ a b Wychowankowie Uniwersytetu Jagiellońskiego - Ofiary II wojny światowej (1939-1945. Biogramy., Kraków 1995, s. 57-58, ISBN 83-904090-0-3.
- ↑ Jubileusz 60-cio lecia Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczniów Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie: księga pamiątkowa :1866-1926, Kraków 1926, s. 19.
- ↑ Janusz Wojtycza, Sławomir Mazur, Przygotowanie wojenne młodzieży 1936-1939, „Scientific Bulletin of Chełm. Section of Pedagogy” (2), 2018, s. 28.