Spiski Mnich
Spiski Mnich (słow. Mačací mních[1]) – wybitna turniczka w południowo-wschodnim żebrze Skrajnej Spiskiej Turniczki – turni kończącej południowo-zachodnią grań Spiskiej Grzędy w słowackiej części Tatr Wysokich. Skrajna Spiska Turniczka leży na północny zachód od Spiskiego Mnicha i jest od niego oddzielona Przełączką za Spiskim Mnichem[2].
 Spiski Mnich wśród podpisanych obiektów | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°11′48,9″N 20°12′01,4″E/49,196917 20,200389
| |
Turnia jest wyłączona z ruchu turystycznego. Jej południowe stoki przekształcają się w skalisto-trawiasty taras zwany Spiską Galerią (Mačacia galéria)[1], kończący się Spiskimi Spadami, opadającymi w kierunku południowym i w swojej wschodniej części stanowiącymi granicę między Pośrednim Spiskim Kotłem i Spiskim Kotłem. Z kolei w zachodniej części Spiskich Spadów, położonej na południe od Spiskiego Mnicha i Spiskiej Galerii, wyróżnia się Spiską Kazalnicę – bulę o płaskim wierzchołku. Dalej na zachód stoki biegną w kierunku Baraniego Ogrodu[2].
Pierwszego wejścia mogli dokonać 13 sierpnia 1955 r. F. Chytrý i R. Vaníček[2].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 406. ISBN 83-01-13184-5.
- ↑ a b c Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XX. Baranie Rogi – Durny Szczyt. Warszawa: Sport i Turystyka, 1976, s. 78, 93–97.