Stanisławówka (Grodno)

Stanisławówka[1] (biał. Станіславова) – zespół pałacowy podmiejskiej rezydencji, której właścicielem był król Stanisław August Poniatowski. Znajduje się na końcu obecnej ul. Timiriaziewa w Grodnie.

Stanisławówka
Сядзіба Станіславова
Symbol zabytku nr rej. 412Г000033
Ilustracja
Elewacja południowa pałacu
Państwo

 Białoruś

Miejscowość

Grodno

Adres

ul. Tierieszkowej 29

Typ budynku

pałac

Styl architektoniczny

barok

Architekt

Giuseppe de Sacco

Kondygnacje

2

Rozpoczęcie budowy

lata 60. XVIII w.

Ukończenie budowy

lata 70. XVIII w.

Pierwszy właściciel

Stanisław August Poniatowski

Kolejni właściciele

Druccy-Lubeccy

Obecny właściciel

Grodzieński Państwowy Uniwersytet Rolniczy

Położenie na mapie Grodna
Mapa konturowa Grodna, w centrum znajduje się ikonka pałacu z opisem „Stanisławówka”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, blisko lewej krawiędzi znajduje się ikonka pałacu z opisem „Stanisławówka”
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego
Mapa konturowa obwodu grodzieńskiego, po lewej znajduje się ikonka pałacu z opisem „Stanisławówka”
Ziemia53°41′37,3″N 23°50′48,4″E/53,693694 23,846778

Historia edytuj

Pałac wybudował specjalnie dla króla podskarbi litewski Antoni Tyzenhauz w latach 60. lub 70. XVIII wieku. Projektantem był włoski architekt Giuseppe de Sacco. Po rozbiorach Rosjanie skonfiskowali majątek. W 1814 roku pałac odkupił gubernator grodzieński książę Franciszek Ksawery Drucki-Lubecki. Należał on do Druckich-Lubeckich do 1939 roku. Po 1945 roku władze białoruskie przebudowały pałac na szkołę rolniczą, zniekształcając zabytkową bryłę poprzez dobudowę drugiego piętra i zamurowując arkadowy parterowy portyk. Pierwotnie piętrowa była tylko trójosiowa część środkowa.

Od 1951 r. teren i budynek należą do Uniwersytetu Rolniczego w Grodnie, gdzie istnieje oddział Wydziału Agronomii.

Architektura edytuj

Budynek na rzucie prostokąta ma dwa piętra oraz ryzalit w części środkowej. Attyka ozdobiona jest inicjałami SAR (Stanislaus Augustus Rex - Stanisław August Król) i królewską koroną. We wnętrzach zachował się westybul z dwoma kominkami w stylu neogotyckim z końca XIX wieku i dwie duże sale. Przed pałacem stoją dwie oficyny na planie prostokąta, nakryte wysokimi czterospadowymi dachami[2].

W pobliżu znajduje się też 3 ha park, brama, mur i zabudowania folwarczne.

W Grodnie dla króla wybudowano jeszcze dwie rezydencje:

Galeria edytuj

Przypisy edytuj

  1. Polski egzonim przyjęty na 125. posiedzeniu KSNG.
  2. Grzegorz Rąkowski Ilustrowany przewodnik po zabytkach kultury na Białorusi, Burchard Edition, 1997

Bibliografia edytuj

  • Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej. Tom 3