Stanisławówka (Grodno)

Stanisławówka[1] (biał. Станіславова) – zespół pałacowy podmiejskiej rezydencji, której właścicielem był król Stanisław August Poniatowski. Znajduje się na końcu obecnej ul. Timiriaziewa w Grodnie.

Stanisławówka
Сядзіба Станіславова
Zabytek: nr rej. 412Г000033
Ilustracja
Elewacja południowa pałacu
Państwo

 Białoruś

Miejscowość

Grodno

Adres

ul. Tierieszkowej 29

Typ budynku

pałac

Styl architektoniczny

barok

Architekt

Giuseppe de Sacco

Kondygnacje

2

Rozpoczęcie budowy

lata 60. XVIII w.

Ukończenie budowy

lata 70. XVIII w.

Pierwszy właściciel

Stanisław August Poniatowski

Kolejni właściciele

Druccy-Lubeccy

Obecny właściciel

Grodzieński Państwowy Uniwersytet Rolniczy

Położenie na mapie Grodna
Mapa konturowa Grodna, w centrum znajduje się ikonka pałacu z opisem „Stanisławówka”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, blisko lewej krawiędzi znajduje się ikonka pałacu z opisem „Stanisławówka”
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego
Mapa konturowa obwodu grodzieńskiego, po lewej znajduje się ikonka pałacu z opisem „Stanisławówka”
Ziemia53°41′37,3″N 23°50′48,4″E/53,693694 23,846778

Historia

edytuj

Pałac wybudował specjalnie dla króla podskarbi litewski Antoni Tyzenhauz w latach 60. lub 70. XVIII wieku. Projektantem był włoski architekt Giuseppe de Sacco. Po rozbiorach Rosjanie skonfiskowali majątek. W 1814 roku pałac odkupił gubernator grodzieński książę Franciszek Ksawery Drucki-Lubecki. Należał on do Druckich-Lubeckich do 1939 roku. Po 1945 roku władze białoruskie przebudowały pałac na szkołę rolniczą, zniekształcając zabytkową bryłę poprzez dobudowę drugiego piętra i zamurowując arkadowy parterowy portyk. Pierwotnie piętrowa była tylko trójosiowa część środkowa.

Od 1951 r. teren i budynek należą do Uniwersytetu Rolniczego w Grodnie, gdzie istnieje oddział Wydziału Agronomii.

Architektura

edytuj

Budynek na rzucie prostokąta ma dwa piętra oraz ryzalit w części środkowej. Attyka ozdobiona jest inicjałami SAR (Stanislaus Augustus Rex - Stanisław August Król) i królewską koroną. We wnętrzach zachował się westybul z dwoma kominkami w stylu neogotyckim z końca XIX wieku i dwie duże sale. Przed pałacem stoją dwie oficyny na planie prostokąta, nakryte wysokimi czterospadowymi dachami[2].

W pobliżu znajduje się też 3 ha park, brama, mur i zabudowania folwarczne.

W Grodnie dla króla wybudowano jeszcze dwie rezydencje:

Galeria

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Polski egzonim przyjęty na 125. posiedzeniu KSNG.
  2. Grzegorz Rąkowski Ilustrowany przewodnik po zabytkach kultury na Białorusi, Burchard Edition, 1997

Bibliografia

edytuj
  • Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej. Tom 3