Stanisław Godziński

polski językoznawca i kulturoznawca

Stanisław Godziński (ur. 22 sierpnia 1939 w Pewli Wielkiej[1], zm. 7 maja 2024[2]) – polski mongolista i tybetolog, ambasador RP w Mongolii (1991–1995), profesor Uniwersytetu Warszawskiego.

Stanisław Godziński
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

22 sierpnia 1939
Pewel Wielka

Data śmierci

7 maja 2024

Doktor habilitowany
Specjalność:
kulturoznawstwo - orientalistyka, językoznawstwo
mongolistyka: ałtaistyka, tybetologia
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1970
UW

Habilitacja

1984
UW

Doktor honoris causa
Państwowy Uniwersytet Mongolski – ????
Profesor UW
Jednostka

Wydział Orientalistyczny Uniwersytetu Warszawskiego

Ambasador RP w Mongolii
Okres spraw.

1991–1995

Poprzednik

Stanisław Zaczkowski

Następca

Krzysztof Dębnicki

Życiorys

edytuj

W 1962 ukończył studia na Uniwersytecie Warszawskim, broniąc pracy magisterskiej Postpozycje we współczesnym języku mongolskim napisanej pod kierunkiem Stanisława Kałużyńskiego[3].

Od 1962 był pracownikiem macierzystej uczelni, kolejno jako asystent (1962–1965), starszy asystent (1965–1971). W 1970 obronił pracę doktorską Sufiksy imienne we współczesnym języku mongolskim napisaną pod kierunkiem Stanisława Kałużyńskiego i od 1971 pracował na macierzystej uczelni jako adiunkt. W 1984 habilitował się na podstawie pracy Język średniomongolski: słowotwórstwo, odmiana wyrazów, składnia, w 1986 został mianowany docentem. W latach 1991–1995 był ambasadorem RP w Mongolii, w latach 1997–2004 kierownikiem Zakładu Turkologii i Ludów Azji Środkowej Uniwersytetu Warszawskiego (UW), w 1999 mianowany profesorem UW[1][4].

Jest autorem wielu publikacji popularnonaukowych i specjalistycznych[1][5].

Wybrane publikacje

edytuj

Poniższa lista publikacji podana jest za Who is Who w Polsce[1][a]:

  • „Sufiksy imienne we współczesnym języku mongolskim” (rozprawa doktorska), 1970
  • „W kręgu lamajskich legend i mitów”, Warszawa 1981
  • „Język średniomongolski. Morfologia, fleksja, składnia”, Wydawnictwa UW, 1985
  • „Współczesny język mongolski”, Warszawa 1998;
  • liczne przekłady, m.in.:
    • D. Snellgrove, H. Richardson, „Tybet. Zarys historii Tybetu”, Warszawa 1978
    • R. Barraux, „Dzieje dalajlamów. Czternaście odbić w Jeziorze Widzeń”, Warszawa 1998
    • M. Craig, „Kundün. Dusza Tybetu”, Warszawa 1999
    • Baabar, „Dzieje Mongolii”, Warszawa 2005

Tytuły i odznaczenia

edytuj
  1. Lista publikacji dostępna jest w bazie bibliograficznej pracowników UW.

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f Who is Who w Polsce: Godziński Stanisław prof. dr hab.. [dostęp 2015-01-02]. (pol.).
  2. Kondolencje. michalowice.pl, 2024-05-16. [dostęp 2024-05-20].
  3. Album magistrów Instytutu Orientalistycznego (1951–1992), wyd. UW, Warszawa 1993, s. 74
  4. Agata Bareja-Starzyńska Mongolistyka i tybetologia, w: 75 lat Instytutu Orientalistycznego Uniwersytetu Warszawskiego, wyd. Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2007, s. 150–151
  5. Jerzy Tulisow. Mongolian and Manchu Studies in Poland. „Rocznik Orientalistyczny”. LXV, s. 224–230, 2012. Z. 1. (ang.).