Stanisław Jurneczko

oficer Wojska Polskiego

Stanisław Jurneczko (ur. 28 września 1922 w m. Okno pow. Horodenka, zm. 3 października 2011 w Warszawie) – pułkownik dyplomowany saperów Wojska Polskiego.

Stanisław Jurneczko
Ilustracja
płk. Stanisław Jurneczko
pułkownik dyplomowany saperów pułkownik dyplomowany saperów
Data i miejsce urodzenia

28 września 1922
Okno powiat Horodenka

Data i miejsce śmierci

3 października 2011
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

19391977

Siły zbrojne

Wojsko Polskie
ludowe Wojsko Polskie

Jednostki

Szkoła Podchorążych Saperów w Riazaniu
52 pułk piechoty
4 Dywizja Piechoty
Oficerska Szkoła Saperów
38 pułk piechoty
5 batalion saperów
5 Brygada Saperów
Ministerstwo Obrony Narodowej.

Stanowiska

podchorąży OSSap,
dowódca plutonu,
dowódca kompanii,
dowódca batalionu,
szef saperów,
dowódca brygady,
szef oddziału szkolenia SWI MON

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa,
operacja rozminowania Polski po 1944

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Brązowy Krzyż Zasługi Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 Odznaka Honorowa „Za Rozminowanie Kraju”
Odznaka Grunwaldzka
Grób Stanisława Jurneczki na cmentarzu komunalnym Północnym w Warszawie

Życiorys

edytuj

W 1939 roku w składzie 52 pułku piechoty brał udział w ochronie obiektów państwowych. Po klęsce wrześniowej rozbrojony przez żołnierzy Armii Czerwonej i w lutym 1940 roku wywieziony wraz z rodzicami na Syberię. W sierpniu 1943 roku udało się mu dostać do organizowanego w ZSRR Wojska Polskiego. Ukończył szkołę podoficerską saperów w 1944r, a następnie szkolił się w kompanii podchorążych saperów w CSP w Riazaniu. W sierpniu 1944 roku został dowódcą IV plutonu w Szkole Podchorążych Saperów w Riazaniu. W marcu 1945 roku przeniesiony wraz ze szkołą do Krakowa, a następnie do Oficerskiej Szkoły Saperów w Przemyślu (1945–1947), gdzie uczestniczył w działaniach przeciw UPA. W latach 1945–1953 brał udział w rozminowywaniu kraju, a zwłaszcza Krakowa oraz województw: łódzkiego, opolskiego i katowickiego. Jako dowódca plutonu i kompanii podchorążych starał się dobrze przygotować swych wychowanków do trudnej saperskiej zawodowej służby wojskowej[1].

Od 1948 do 1951 pełnił obowiązki szefa saperów 38 pułku piechoty. W 1951 r. został dowódcą 5 batalionu saperów, a następnie szefem saperów 4 Dywizji Piechoty. W latach 1959–1965 dowodził 5 Brygadą Saperów. Po ukończeniu Akademii Sztabu Generalnego w 1967 przeszedł do pracy w Instytucjach Centralnych Ministerstwa Obrony Narodowej, gdzie wykonywał obowiązki na stanowiskach: starszego inspektora szkolenia inżynieryjnego w Inspekcji Sił Zbrojnych (1967–1974) i następnie szefa Oddziału Szkolenia Szefostwa Wojsk Inżynieryjnych Ministerstwa Obrony Narodowej (1974–1977). „Oficer niezwykle pracowity i wymagający, zdyscyplinowany, postępujący zawsze zgodnie z regulaminami. Jako starszy inspektor Inspekcji Sił Zbrojnych, był postrachem kadry kontrolowanych jednostek, ze względu na swą dociekliwość i bezwzględną wymagalność, wręcz instrukcyjną. Usiłował w len sposób wpłynąć na podniesienie poziomu wyszkolenia inżynieryjno-saperskiego wojsk”[1].

Został pochowany na cmentarzu komunalnym Północnym (Wólka).

Awanse

edytuj

Ordery i odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b Zdzisław Barszczewski, Sylwetki saperów str. 227–228
  2. Jan Erbiński "Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Inżynieryjnych im. gen. Jakuba Jasińskiego, 1944-1984" str 49

Bibliografia

edytuj
  • Zdzisław Barszczewski, Władysław Jasieński: Sylwetki saperów. Warszawa: Dom Wydawniczy "Bellona", 2001. ISBN 83-11-09287-7.
  • Jan Erbiński "Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Inżynieryjnych im. gen. Jakuba Jasińskiego, 1944-1984" Warszawa 1986, Ministerstwo Obrony Narodowej, ISBN 83-11-07253-1