Stanisław Ryszard Kogucki (ur. 3 września 1891, zm. po 1933) – major artylerii Wojska Polskiego.

Stanisław Kogucki
major artylerii major artylerii
Pełne imię i nazwisko

Stanisław Ryszard Kogucki

Data urodzenia

3 września 1891

Data śmierci

po 1933

Przebieg służby
Lata służby

do 1929

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

10 Pułk Artylerii Polowej

Stanowiska

dowódca dywizjonu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Medal Waleczności (Austro-Węgry) Krzyż Wojskowy Karola

Życiorys edytuj

Urodził się 3 września 1891 w ówczesnym Królestwie Galicji i Lodomerii, w rodzinie Józefa[1][2]. W czerwcu 1910 zakończył naukę w VIII klasie i zdał maturę w Zakładzie Naukowo-Wychowawczym Ojców Jezuitów w Chyrowie[3][4].

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej armii. Jego oddziałem macierzystym był pułk artylerii fortecznej nr 2[5]. Na stopień podporucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 sierpnia 1916 w korpusie oficerów artylerii fortecznej[6].

Został przyjęty do Wojska Polskiego i przydzielony do 6 pułku artylerii polowej. 16 października 1919 został przeniesiony do 7 pułku artylerii polowej[7]. 9 września 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu kapitana, w artylerii, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej[8].

Po zakończeniu działań wojennych kontynuował służbę w 7 pap w Częstochowie[9]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 162. lokatą w korpusie oficerów artylerii[10]. W 1923 pełnił obowiązki dowódcy I dywizjonu[11]. W 1924 był przydzielony z 7 pap do Szefostwa Artylerii i Służby Uzbrojenia Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi[12]. 1 grudnia 1924 został awansowany do stopnia majora ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 65. lokatą w korpusie oficerów artylerii[13]. Później został przeniesiony do 10 pułku artylerii polowej w Łodzi na stanowisko dowódcy II dywizjonu[14]. W marcu 1929 został przeniesiony macierzyście do kadry oficerów artylerii z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Powiatowej Komendy Uzupełnień Pińsk na stanowisko pełniącego obowiązki kierownika I referatu[15]. W lipcu został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr IX[16], a z dniem 30 listopada tego roku przeniesiony w stan spoczynku[17]. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Sieradz. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr IV. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[18].

Odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-21]..
  2. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-21]..
  3. Sprawozdanie 1910 ↓, s. 87, 102.
  4. Kwartalnik Chyrowski 1920 ↓, s. 174.
  5. a b c d e Ranglisten 1918 ↓, s. 1370.
  6. Ranglisten 1918 ↓, s. 1352.
  7. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 95 z 26 listopada 1919, poz. 3736.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 35 z 15 września 1920, s. 860.
  9. Spis oficerów 1921 ↓, s. 288, 695.
  10. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 194, jako Kogucki Ryszard Stanisław.
  11. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 727, 818, jako Kogucki Ryszard Stanisław.
  12. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 49, 650, 741.
  13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924, s. 736.
  14. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 384, 454.
  15. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 22 marca 1929, s. 101.
  16. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929, s. 187.
  17. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 18 października 1929, s. 331.
  18. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 342, 910.
  19. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 384.
  20. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-03-19]..

Bibliografia edytuj