Stanisław Kubisa
Stanisław Kubisa ps. „Lis” (ur. 22 kwietnia 1897 w Siewierzu, zm. 27 lutego 1969) – polski ziemianin, przedsiębiorca, żołnierz piechoty Wojska Polskiego, uczestnik walk o niepodległość, działacz państwowy II Rzeczypospolitej, w latach 1938–1939 radny w gminie Siewierz.
Życiorys edytuj
Był synem Feliksa i Julianny z Pyrzów. Urodził się 22 kwietnia 1897 r. w Siewierzu w rodzinie z tradycjami i przywilejami rzemieślniczymi Księstwa Siewierskiego i Wolnego Miasta Siewierz z 27 kwietnia 1792 r.[1] W czasie I wojny światowej – członek Polskiej Organizacji Wojskowej o pseudonimie „Lis”[2] oraz ochotnik 11 pułku piechoty Ziemi Będzińskiej w stopniu szeregowca. W P.O.W. pełnił funkcję szeregowca od dnia 15 października 1916 r. do 5 listopada 1918 r. oraz od 6 listopada 1918 r. do dnia 22 maja 1921 r.[3] Miał przerwę w służbie czynnej P.O.W. od dnia listopada 1916 r. do stycznia 1918 r. w związku z wyjazdem na Górny Śląsk zaboru niemieckiego „zmuszony do uzyskania pracy zarobkowej z powodu braku środków do utrzymania rodziny”[4]. Został odznaczony m.in. krzyżem P.O.W. oraz Medalem Niepodległości[5].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w okresie II Rzeczypospolitej był czynnym członkiem Związku Podoficerów Rezerwy Rzeczypospolitej Polskiej Zagłębia Dąbrowskiego. W ostatnich wyborach do rady gromadzkiej Siewierza z dnia 22 grudnia 1938 r. został wybrany radnym gromadzkim w gminie Siewierz na podstawie 162 głosów z grona 1667 uprawnionych do głosowania[6]. W 1939 r. pełnił funkcję przewodniczącego komisji przeciwpożarowej gminy Siewierz.
Na podstawie zarządzeń Prezydenta II RP i Wojewody Kieleckiego właściciel[7] rozparcelowanego majątku państwowego Sulików[8] oraz dóbr majorackich Mariino[9] w województwie kieleckim, gdzie został wzniesiony dworek szlachecki oraz willa miejska w stylu dworkowym w centrum Siewierza. Z zawodu rzemieślnik, kontynuował tradycje rzemieślnicze cechu stelmasko-kołodziejskiego w Siewierzu[10]. Ożenił się w Siewierzu z Marianną z Błachów z którą miał trzy córki Władysławę, Stanisławę i Teresę.
Przypisy edytuj
- ↑ Stanisław Korusiewicz, Dzieje Księstwa Siewierskiego i Siewierza do roku 1900.
- ↑ Powiatowa Komisja Kwalifikacyjna P.O.W. Obwodu Zawiercie Okręgu Zagłebie., 26 stycznia 1939.
- ↑ Zeznanie Stanisława Kubisy dotyczące służby w P.O.W., 7 września 1937.
- ↑ Józef Pyrzyk, Zaświadczenie Komendanta Lokalnego Komendy P.O.W. Nr 5 w Siewierzu, 9 stycznia 1939.
- ↑ Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości Nr 15/26882 o Zarządzeniu Pana Prezydenta w sprawie odznaczenia Stanisława Kubisy Medalem Niepodległości., 19 czerwca 1938.
- ↑ Protokół wyborczy Gromadzkiej Komisji Wyborczej w Siewierzu, 22 grudnia 1938.
- ↑ Księga wieczysta Stanisława Kubisy pod nazwą „Dobra Majorackie Mariino” urządzona przy Sądzie Okręgowym w Kielcach, 12 maja 1938.
- ↑ Orzeczenie Wojewody Kieleckiego Nr R.U.P. 3/36/Zw. o rozparcelowaniu majątku państwowego Sulików z 1927 r., 30 grudnia 1937.
- ↑ Orzeczenie Wojewody Kieleckiego Nr 1527/V w sprawie uprawnień Stanisława Kubisy w dobrach Majorackich Mariino, 30 grudnia 1938.
- ↑ Paweł Bronikowski, Zaświadczenie Urzędu Starszych Zgromadzenia Stelmasko-Kołodziejskiego w Siewierzu o wpisaniu Stanisława Kubisy w księgę mistrzów pod numerem 51., 10 grudnia 1927.