Stanisław Ostrowski (pułkownik)
Stanisław Ostrowski[a] (ur. 24 listopada 1880 Żytomierzu, zm. ?) – pułkownik artylerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
.jpg) Stanisław Ostrowski (przed 1928) | |
 pułkownik artylerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
24 listopada 1880 |
|---|---|
| Data śmierci |
nie wcześniej niż 1934 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
komendant szkoły |
| Główne wojny i bitwy | |
.jpg){kind=small}
| |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 24 listopada 1880 w Żytomierzu, w rodzinie Grzegorza i Józefy z domu Pfaff[2][3]. Ukończył dwie klasy w żytomierskim gimnazjum i siedem klas w Korpusie Kadetów w Kijowie, a następnie Michałowską Szkołę Artylerii (ros. Михайловское артиллерийское училище) w Petersburgu[4].
Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Od marca 1919 dowodził 9 ćwiczebnym dywizjonem artylerii w Łodzi[5]. 1 września 1919 został mianowany z dniem 28 maja 1919 dowódcą 10 Pułku Artylerii Polowej w Łodzi[6][5][7]. Od 12 lutego 1920 do 1921 dowodził 18 Brygadą Artylerii[8]. Na tym stanowisku 29 maja 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu pułkownika, w artylerii, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej[9].
3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 20. lokatą w korpusie oficerów piechoty[10]. W tym samym roku został szefem Wydziału Artylerii Głównej Szkoły Artylerii i Inżynierii. Jako oficer nadetatowy 18 pułku artylerii polowej w Ostrowi Łomżyńskiej został komendantem Oficerskiej Szkoły Artylerii w Toruniu[1][11]. Stanowisko pełnił od 1 czerwca 1923 do 17 lutego 1927 po czym został przydzielony do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VIII[12]. W marcu 1927 został mianowany członkiem Oficerskiego Trybunału Orzekającego w Warszawie[13]. Z dniem 31 maja 1928 został przeniesiony w stan spoczynku[14]. Mieszkał w Warszawie[15]. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[16].
Był żonaty, dzieci nie miał[4].
Ordery i odznaczenia edytuj
Uwagi edytuj
- ↑ W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Stanisław I Ostrowski”, w celu odróżnienia od innych oficerów noszących to samo imię i nazwisko, a wśród nich ppłk. dypl. piech. Stanisława II Ostrowskiego[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 749, 813, 1522.
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-03-26]..
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 2.
- ↑ a b Jarno 2001 ↓, s. 65.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 91 z 2 października 1919 roku, poz. 3356.
- ↑ Leroch-Orlot 1929 ↓, s. 9, tu błędnie jako płk art. Klemens Ostrowski.
- ↑ Dywizjonierzy i brygadierzy 1927 ↓, s. 40.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 9 czerwca 1920 roku, s. 398.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 185.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 670, 736, 1382.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 29 stycznia 1927 roku, s. 21.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 marca 1927 roku, s. 97.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 28 stycznia 1928 roku, s. 21.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 886.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 341, 849.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-12-16]..
- ↑ a b c Kolekcja ↓, s. 3.
Bibliografia edytuj
- Ostrowski Stanisław. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.79-7592 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-12-16].
- Wykaz pułkowników i podpułkowników, którzy dowodzili dywizjami lub brygadami L.dz. 622/Tjn.. [w:] sygn. 701/1/121 [on-line]. Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, 1927. [dostęp 2021-03-27].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
- Witold Jarno: Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918-1939. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2001. ISBN 83-88679-10-4.
- Rudolf Leroch-Orlot: Zarys historji wojennej 10-go Pułku Kaniowskiego Artylerii Polowej. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.